نقش تعدیل کننده سبک های مقابله ای در رابطه بین سبک های دلبستگی با وسواس مرگ سالمندان

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش تعدیلکننده سبک های مقابله ای در رابطه بین سبک های دلبستگی با وسواس مرگ در سالمندان بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل سالمندان ساکن شهرستان نورآباد ممسنی بود. تعداد گروه نمونه پژوهش حاضر 326 نفر (185 مرد، 141 زن) بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیور، 1987) ، پرسشنامه سبک های مقابله ای (پارک، 2007) و مقیاس وسواس مرگ (عبدالخالق، 1998) بود. داده های بهدستآمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که سبک دلبستگی ایمن و سبک مقابله ای کارآمد با وسواس مرگ رابطه منفی معنادار و سبک های دلبستگی ناایمن و سبک مقابله ای ناکارآمد با وسواس مرگ رابطه مثبت معناداری داشت و سبک مقابله ای کارآمد پیشبینیکننده کاهش وسواس مرگ بود. همچنین، نتایج نشان داد که سبک مقابله ای کارآمد در رابطه بین سبک های دلبستگی با وسواس مرگ نقش تعدیلکننده دارد. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت افزایش مقابله کارآمد، موجب ضعیفتر شدن رابطه سبک های دلبستگی ناایمن با وسواس مرگ میشود.