مقایسه تاثیر استرس محدودیت حرکتی بر یادگیری و حافظه فضایی رت های نر پیر و جوان

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر استرس محدودیت حرکتی بر یادگیری و حافظه فضایی رت های نر پیر و جوان بود. تعداد 24 رت نر نژاد ویستار از پژوهشکده رویان اصفهان در دو گروه سنی سه ماهه (جوان) و 12 ماهه (پیر) انتخاب شدند و براساس وزن در چهار گروه شش تایی تقسیم شدند. پس از یک هفته سازگاری با محیط لانه و تردمیل، هر گروه با توجه به برنامه خاص خود شامل، گروه استرس محدودیت حرکتی (روزی دو ساعت به مدت هفت روز) و گروه کنترل به تمرین پرداختند. برای اندازه گیری میزان یادگیری و حافظه فضایی از آزمون مازآبی موریس استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس دوطرفه انجام شد. نتایج نشان داد که استرس محدودیت حرکتی، یادگیری رت های پیر و جوان را تخریب می کند؛ اما بر حافظه فضایی آن ها اثر معناداری برجای نمی گذارد؛ به طوری که یادگیری رت های جوان دراثر استرس در مقایسه با رت های پیر کمتر تخریب می شود. نتایج حاصل از پژوهش به تاثیر منفی استرس محدودیت حرکتی به ویژه در یادگیری اشاره دارد.