رابطه اکتشافی بین عقاید معرفت شناختی و یادگیری خودراهبر در بین دانشجویان پرستاری

یادگیری خودراهبر فرآیندی است که در آن یادگیرندگان مسوولیت برنامه ریزی اجرا و ارزشیابی یادگیری خود را بر عهده دارند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه اکتشافی بین عقاید معرفت شناختی و یادگیری خود راهبر در بین دانشجویان پرستاری انجام شد. این مطالعه در بین دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشگاه آزاد اصفهان (خوراسگان) به روش توصیفی و از نوع همبستگی با جامعه آماری که به تفکیک در دو دانشگاه به تعداد 436 و 387 نفر بود، به اجرا در آمد. با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به ترتیب از دو دانشگاه تعداد 159 و 141 نفر به عنوان نمونه برآورد گردید. ابزار پژوهش دو پرسشنامه ی خود راهبری و معرفت شناسی بودکه در پژوهش¬های قبلی روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته بود. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش به کمک بسته آماری در علوم اجتماعی نسخه 22 انجام پذیرفت. ضرایب همبستگی بین مولفه های خود راهبری (خود مدیریتی، تمایل به یادگیری و خودکنترلی) به ترتیب با مولفه های "حقیقت روشن و آشکار است" 251/0، 361/0 و430/0، "تفکر راجع به خود وقت تلف کردن است" 170/0، 298/0 و 405/0، "یادگیری نیازمند تلاش و کوشش است" 128/0، 250/0، 310/0، "دانش را باید به سرعت به دست آورد" 074/0-، 051/0-، 018/0 و "هوش پویا نیست "099/0-، 078/0-، 055/0 به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد مولفه ی "حقیقت روشن و آشکار است" مولفه های خود راهبری را به میزان 11/6 و 18درصد، "تفکر راجع به خود وقت تلف کردن است "3/9 و 16درصد و "یادگیری نیازمند تلاش و کوشش است" نیز تمایل به یادگیری و خود کنترلی را به میزان 6 و9 درصد تبیین می کند. براساس نتایج به دست آمده می توان گفت که عقاید معرفت شناختی می توانند در گرایش افراد به سمت یادگیری خود راهبر موثر باشند.