بررسی نگرش ذینفعان به میزان پایداری توسعه ی طبیعت گردی (مطالعه ی موردی: مجموعه ی روستایی جواهرده در شهرستان رامسر)

طبیعت گردی، ارزشمندترین مظهر توسعه ی پایدار است. هدف تحقیق حاضر، ارزیابی میزان پایداری طبیعت گردی و بررسی رابطه ی تعاملی مولفه های توسعه ی پایدار طبیعت گردی در مجموعه ی روستایی جواهرده رامسر بوده است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی می باشد. جامعه ی آماری تحقیق حاضر را سه گروه ذینفعان گردشگری تشکیل داده اند: جامعه ی محلی، طبیعت گردان و مسئولان. حجم نمونه لازم برای هر یک از گروه ها تعداد 150 نفر (مجموعا 450نفر) تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد استفاده گردید. پایایی پرسشنامه جامعه ی محلی (792/0) ، طبیعت گردان (779/0) و مسئولان (771/0) به دست آمد که مقدار مناسبی می باشد. تحلیل در دو سطح توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS24 صورت پذیرفت. نتایج نشان می دهد در بین تمامی مولفه های توسعه ی پایدار طبیعت گردی در مجموعه ی روستایی جواهرده رامسر، جنبه ی رابطه ای اثر منابع بر جامعه ی محلی با میانگین (5/3) مطلوب ترین نوع رابطه را دارا است و همچنین نامطلوب ترین نوع رابطه میان مولفه های مورد بررسی تاثیر جامعه ی محلی بر طبیعت گردی مجموعه ی روستایی جواهرده رامسر با میانگین (85/1) بوده است. سایر نتایج در قالب یافته ها و نتیجه گیری ارایه شده است.