بررسی تاثیر متفورمین بر میزان پیشرفت سرطان سلول غیر کوچک ریه توام با دیابت ملیتوس، مروری بر مطالعات سال های 2015 تا 2017

سرطان سلول غیر کوچک ریه (NSCLC) به عنوان شایع ترین نوع سرطان ریه دارای بیشترین آمار میزان مرگ ناشی از سرطان می باشد. دیابت ملیتوس از شایع ترین کو موربیدیتی های این بیماری بوده و بررسی خاصیت ضد سرطانی متفورمین، به عنوان داروی متداول ضددیابت در بیماران مبتلا به سرطان ریه توام با دیابت ملیتوس جهت ارائه رژیم درمانی اثربخش تر ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه ارائه جدیدترین شواهد و مکانیسم های عمل متفورمین در رابطه با اثرات ضد سرطانی آن در بیماران مبتلا به سرطان سلول غیر کوچک ریه توام با دیابت بر اساس مطالعات سال های 2015 تا 2017 می باشد. این مطالعه مروری بر آن است با بهره گیری از جدیدترین مقالات الکترونیکی موجود در ژورنال های معتبر ScienceDirect, Springer, OVID و همچنین پایگاه های جستجوی اطلاعات "Web of Science, Scopus, " اثرات ضد سرطانی متفورمین به ویژه در سرطان سلول غیر کوچک ریه را مورد بررسی قرار دهد. اخیرا مطالعات گسترده ای درباره ارتباط متفورمین با کاهش میزان مرگ و میر ناشی از سرطان انجام شده است. حال آنکه برخی از مطالعات ارتباط چندانی قائل نشده اند. متفورمین به عنوان یک مهارکننده mTOR (Mammalian Target of Rapamycin) اثر ضد سرطانی خود را با فعال سازی مسیر AMPK Adenosine Monophosphate)- (Activated Protein Kinase اعمال می کند. متفورمین با القای فعال سازی سیستم ایمنی و درنتیجه کاهش پیام رسانی فاکتور رشد از میتوز سلول های سرطانی جلوگیری می کند. همچنین افزایش IL-2، TNFα و IFNγ، مهار آپوپتوز لنفوسیت های TIL (Tumor-Infiltrating Lymphocyte) و مهار GTPase جزو دیگر مکانیسم های متفورمین در راستای بروز اثرات ضد سرطانی می باشد. سرکوب MicroRNA222 ناشی از تجویز متفورمین منجر به افزایش میزان مولکول های p27 و p57 شده و درنتیجه چرخه سلولی در سلول های توموری مختل می شود. متفورمین با چندین مکانیسم متنوع ممکن است منجر به کاهش ریسک ابتلا یا افزایش بهبودی سرطان سلول غیرکوچک ریه شود. متفورمین ممکن است در بالین به عنوان داروی کمکی به همراه رادیوتراپی و شیمی درمانی مورد استفاده قرار گیرد.