بررسی ارتباط بین نگرش معنوی_مذهبی و نگرش ناکارآمد در نوجوانان مبتلا به دیابت

دوران نوجوانی، یکی از بحرانی ترین دوران های زندگی است و چنانچه نوجوان در این دوران با مشکلات سلامتی مانند بیماری روبرو شود می تواند برای او و خانواده به یک چالش تبدیل گردد. یکی از اجزای زندگی سالم توجه به نیازهای معنوی است از طرفی، یکی از مشکلات نوجوانان در هنگام ابتلا به بیماری های مزمن، بروز نگرش های نا کارآمد است بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین نگرش معنوی و نگرش ناکارآمد در نوجوانان دیابتی بستری در بیمارستان های علوم پزشکی شیراز انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است جامعه ی آماری این پژوهش، شامل کلیه نوجوانان مبتلا به دیابت بود که در سال 1394 در بیمارستان های علوم پزشکی شیراز بستری بودند؛ تعداد واحدهای پژوهش در مجموع 92 نفر از نوجوانان دیابتی بود که با استفاده از پرسشنامه نگرش سنج معنوی و نگرش ناکارآمد به مدت 3 ماه مورد مشاهده و تحلیل قرار گرفت. روش نمونه گیری در دسترس بود. از آمار توصیفی و ضرایب همبستگی استفاده شد. تحلیل ها با نسخه 20 نرم افزار آماری spssانجام شد. از 92 نوجوان مورد مطالعه در این پژوهش، 47 نفر پسر و 45 نفر دختر بودند. میانگین سنی دختران برابر با (5/80) 16/84، میانگین سنی پسران (6/83) 15/56 بود. بیشتر افراد شرکت کننده در این پژوهش را افراد دارای مدرک راهنمائی (40 درصد) و دبیرستان (45درصد) تشکیل دادند. نگرش معنوی واحدهای مورد پژوهش در حد متوسط و نگرش ناکارآمد در حد متوسط رو به بالا بوده و بین نگرش معنوی و نگرش ناکارآمد در نوجوانان دیابتی بستری رابطه منفی وجود داشت. بین دو جنس هیچ تفاوت معنا داری در زمینه نگرش معنوی و نگرش ناکارآمد وجود نداشت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد بهبود نگرش معنوی می تواند در جهت کاهش نگرش ناکارآمد و در نتیجه کاهش استرس و اضطرابی که می تواند پی آمد نگرش ناکارامد ایجاد شود کمک کننده باشد. در واقع نگرش معنوی بر بهبود نگرش ناکارآمد نوجوانان دیابتی موثر است. بنابراین توصیه می گردد در مراکز کنترل دیابت برنامه هایی در جهت ارتقاء معنویت و نگرش معنوی این گروه حساس در نظر گرفته شود.