خودانگیزشی در مهارت شنیدار با از طریق آموزش فراشناخت عمل محور

پیشرفت مهارت شنیدار یکی از نیازهای اساسی آموزشی در زمینه فراگیری زبان دوم است و اهمیت مهارتهای فراشناخت در کمک به زبان آموزان برای مدیریت و خودانگلیزش بودن در حل مشکلاتشان اثبات شده است. با وجود اینکه آموزش فراشناخت توسط مطالعات پیشین متمایز شده اما به آموزش فراشناخت عمل محور بی توجهی زیادی شده است. بر این پایه، مطالعه حاضر کارآمدی دو مدل آموزش فراشناخت عمل محور را در ایجاد خودانگیزشی در مهارت شنیدار مقایسه کرد. شرکت کنندگان، 63 زبان آموز ایرانی، بر پایه نمونه تصادفی انتخاب و به صوزت تصادفی به 2 گروه آزمایشی و 2 گروه کنترل تقسیم شدند. طی یک دوره 14 جلسه ای، شرکت کنندگان گروه آزمایشی اول با مدل IELTارائه شده توسط گاه (2010) و شرکت کنندگان گروه آزمایشی 2 با مدل MPC ارائه شده توسط وندرگریفت (2004) آموزش داده شدند. ایجاد و تکامل خودانگیزشی در شنیدار توسط پرسشنامه MALQ و پیشرفت مهارت شنیدار توسط بخش شنیداری آزمون PET پیش و پس از مداخله پایش شد. از بخش شنیداری آزمون FCE به عنوان آزمون انتقال استفاده شد که توانش شرکت کنندگان در این آزمون نیز پیش و پس از مداخله اندازه گیری شد. نتایج آماری نشان دادند که هر دو مدل آموزش فراشناخت عمل محور در ایجاد پیشرفت در خودانگیزشی شنیدار و نیز عملکرد شنیدار به طرز معنی داری موثر هستند در حالیکه مدل IELT در هر دو نتیجه بر اساس ضریب تاثیر گزارش شده عملکرد بهتری داشت و نیز تنها این مدل توانست انتقال مهارت فراشناخت به آزمون انتقال را تضمین کند.