تثبیت زیستی ماسه به روش تزریق سطحی

اکثر روش های بهسازی خاک پرهزینه، زمان بر، از لحاظ اجرایی سخت و از لحاظ محیط زیستی نیز خسارات زیادی به طبیعت وارد می کنند. بهسازی زیستی یکی از روش های نوین بهسازی خاک است که خیلی از مشکلات مذکور را ندارد. این روش بر پایه تولید میکروبی رسوب کربنات کلسیم استوار است. نقش باکتری در این روش ترشح آنزیم اوره آز و تسریع هیدرولیز اوره است. با افزودن یون کلسیم به یون کربنات تولید شده در فرآیند هیدرولیز اوره، رسوب کربنات کلسیم تشکیل می شود. در این مطالعه کارایی روش بهسازی زیستی در بهسازی ماسه سست و خشک به روش تزریق سطحی مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی قابلیت و موفقیت تزریق، آزمایش هایی مانند مقاومت تک محوری، کشش غیرمستقیم (برزیلی) ، درصد کربنات کلسیم، سرعت موج برشی و غیره انجام گردید. نتایج بیانگر این است که بهسازی زیستی موجب سیمانی شدن ماسه و افزایش مقاومت آن شده است. بعلاوه روش تزریق سطحی، قابلیت سیمانی کردن و تثبیت ماسه سست را تا عمق مورد نظر دارد. عمق تزریق و اصلاح خاک تابع روش اجرا و تعداد تزریق و بسیاری عوامل دیگر است. نتایج آزمایش ها نشان داد که افزایش مقاومت و نیز درصد کربنات کلسیم تشکیل شده با افزایش عمق کاهش می یابند. همچنین نتایج نشان می دهد افزایش مقاومت ناشی از بهسازی زیستی تنها به مقدار کلسیت تشکیل شده بستگی ندارد بلکه محل تشکیل رسوب و تعداد پیوندها اثر بیشتری دارند.