دستیابی به آینده حمل و نقل پایدار با استفاده از برنامه ریزی سناریو (مطالعه موردی: حمل و نقل درون شهری همدان)

فرایند برنامه ریزی در بلندمدت، نیازمند به کارگیری رویکردهای نوینی مانند آینده پژوهی است، تا توانایی مقابله با عدم قطعیت های آینده را داشته باشد. شناسایی سیاست هایی که به یک سیستم حمل ونقل پایدار منجر شود یک چالش عمده برای سیاست گذاران است، چرا که این بخش، آکنده از عدم قطعیت ها است. پژوهش حاضر با هدف " اولویت بندی راهبردهای حمل ونقل بر اساس معیار پابرجایی در افق 20 ساله" با استفاده از رویکرد سناریونگاری " شبکه جهانی کسب وکار " انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش را 30 نفر از خبرگان حوزه امور شهری تشکیل داد هاند که با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها از مطالعه مستندات، مرور ادبیات، پانل و پرسشنامه استفاده شد. برای سنجش روایی و پایایی پرسشنامه، به ترتیب از قضاوت خبرگان و ضریب آلفای کرونباخ بهره گرفته شد. دو نیروی پیشران "میزان حمایت دولت از بخش خصوصی" و " ارزش های جامعه"، به عنوان مهمترین نیروهای پیشران شکل دهنده به آینده حمل ونقل همدان، شناسایی گردیدند و چهار سناریوی "حمل ونقل سبز"، "وابستگی به خودروی شخصی"، "هرج و مرج" و "کنترل های سخت گیرانه" بر اساس آن دو عامل، توسعه داده شد. برای شناسایی راهبردهای پابرجا نیز از رویکرد منطق فازی استفاده گردید و راهبردهای "ارتقای فرهنگ و رفتار ترافیکی و همچنین افزایش جلب مشارکت شهروندان در حوزه حمل ونقل " و "مدیریت پارکینگ و ساماندهی فضای پارک خودروها" به عنوان راهبردهای پابرجا شناسایی شدند. در نهایت به منظور تحقق دو راهبرد پابرجای شناسایی شده، پیشنهادهایی ارایه گردیده است، چرا که سرمایه گذاری بر روی دو راهبرد مذکور، می تواند ما را، بدون توجه به این که در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد، به اهداف حمل ونقل پایدار نزدیک تر سازند.