دگرریختی فرانهاده سنوزوییک در جنوب بلوک ایران مرکزی: شواهد به دست آمده از چین خوردگی و میدان تنش زمین ساختی در کمربند ساختاری رفسنجان

جنوب بلوک ایران مرکزی تحت تاثیر چندین گامه دگرریختی شدید در زمان سنوزوییک قرار گرفته است. این پژوهش یک مورد از دگرریختی تداخلی چین های فرانهاده در جنوب ایران مرکزی ارائه می نماید و با تحلیل تنش دیرینه حاصل از داده های لغزش گسلی، توالی دگرریختی و رژیم های زمین ساختی در طی کوتاه شدگی پوسته را بازسازی می نماید. داده های مستخرج از چین های فرانهاده نشان می دهد،گستره جنوب رفسنجان دو رژیم زمین ساختی ترافشاری را تجربه نموده که موقعیت عمود به محور چین ها داشته اند و سبب فرانهادگی چین ها با روندWNW-ESEبرروی چین ها با روند NE-SW شده اند. از سوی دیگر تحلیل ساختاری و مطالعه داده های لغزش گسلی در گستره دو میدان تنش همزمان با چین خوردگی را در سنوزوییک نشان می دهد. اولین گامه زمین ساختی تا اوایل میوسن، رژیم ترافشاری با روندNW می باشد که منجر به توسعه چین های با روند NEو ایجاد کوتاه شدگی عمود به گستره شده است. این رویداد زمین ساختی احتمالا به چرخش پادساعت گرد بلوک ایران مرکزی وابسته است. رویداد زمین ساختی ثانویه در اواخر میوسن تا عهد حاضر، رژیم ترافشاری NNE-SSW می باشد که انقباض چین های با روند WNW-ESE را ایجاد نموده و سبب فرانهاد گی چین ها در گستره شده است. از نظر ژئودینامیکی، گامه زمین ساختی اخیر احتمالا در ارتباط با همگرایی صفحه عربی به سمت صفحه اوراسیا می باشد.