بررسی آزمایشگاهی عملکرد مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با الیاف

راهسازی هم در بحث ساخت و هم در بحث تعمیر و نگهداری جز پرهزینه ترین بخش های عمرانی هر کشوری است. طی سال های اخیر میزان تردد وسایل نقلیه کشور به طور چشمگیری افزایش یافته است و بنابراین خرابی جاده ها نیز افزایش یافته است. یکی از متداول ترین شیوه های کاهش خرابی های جاده ها، افزایش مقاومت آسفالت است که با استفاده از مواد اصلاح کننده ی آسفالت صورت می گیرد. در این بین، مواد اصلاح کننده ای که اصلاح خصوصیات قیر و تسلیح آسفالت را همزمان انجام می دهند از اقبال بیشتری برخوردار هستند. در این پژوهش به بررسی آسفالت های اصلاح شده با دو نوع الیاف پر مصرف که یکی وارداتی و دیگر ساخت داخل است، پرداخته می شود. برای ممانعت از تبلیغ محصولات، نام تجاری آن ها بکار گرفته نشد و الیاف وارداتی با عنوان الیاف شماره یک و الیاف ساخت داخل با عنوان الیاف شماره دو نامگذاری شدند. آسفالت های اصلاح شده با این الیاف با استفاده از آزمایش های خزش دینامیکی، شیارشدگی، شکست در دمای معتدل و خستگی بارگذاری کشش غیرمستقیم مورد آزمایش قرار گرفتند. نمونه های آسفالتی اصلاح شده با الیاف شماره یک با مقادیر مصرف 05/0، 075/0 و 1/0 درصد وزنی مخلوط آسفالتی و نمونه های آسفالتی اصلاح شده با الیاف شماره دو نیز با مقادیر مصرف 1/0، 15/0 و 2/0 درصد وزنی مخلوط آسفالتی ساخته شدند و آزمایشات مورد اشاره بر روی آن ها انجام شد. نتایج نشان داد که به جز آزمایش خزش دینامیکی، در تمامی آزمایشات دیگر عملکرد الیاف شماره یک بهتر از الیاف شماره دو بوده است. مطابق با نتایج مشخص شد که الیاف شماره یک عملکردی بهتر از الیاف شماره دو داشته است،
هر چند هر دو الیاف باعث بهبود عملکرد آسفالت شده اند.