مقایسه ی خواص عملکردی مخلوط آسفالتی اصلاح شده با قیر پلیمری و گرانول خشک پلیمری

چندین سال است که برای تولید مخلوط های آسفالتی با مقاومت بهتر در برابر شیار شدگی، ترک های خستگی و ترکهای حرارتی از قیرهای اصلاح شده با پلیمر استفاده شده است. برای تولید قیرهای اصلاح شده با پلیمر با خصوصیات مهندسی مطلوب، تجهیزات و فناوری هایی مورد نیاز هستند که ممکن است همواره در دسترس نباشد. طی سالهای اخیر، جهت تسهیل استفاده از پلیمر در مخلوط های آسفالتی، یک روش نوین به صنعت راهسازی معرفی شده است. در این روش، گرانول پلیمری متشکل از 40% استایرن بوتادین استایرن (SBS) را می توان در حین فرایند تولید آسفالت در کارخانه آسفالت بدون نیاز به هرگونه تجهیزات خاص به طور مستقیم به داخل میکسر اضافه نمود. با استفاده از این روش، استفاده از پلیمرها را میتوان حتی برای پروژه های کوچک تسهیل کرده و توسعه داد. هرچند، با توجه به نوظهور بودن این فناوری، جهت ارزیابی اثربخشی آن تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. در این مقاله، سختی و خصوصیات مقاومتی بتن آسفالتی در برابر ترک های حرارتی، ترکهای خستگی، شیارشدگی در مخلوطهای آسفالتی اصلاح شده با گرانول های پلیمر-قیری و مخلوط های آسفالتی ساخته شده با قیر خالص و قیر اصلاح شده با پلیمر، مورد مقایسه قرار گرفته اند. همچنین اثر پیرشدگی ناشی از اکسیداسیون بلند مدت بر روی سختی و مقاومت مخلوط ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بهبود خواص عملکردی مخلوطهای آسفالتی اصلاح شده با گرانول پلیمری دارای نتایج مشابهی در مقایسه با مخلوطهای آسفالتی ساخته شده از قیر اصلاح شده با پلیمرSBS است.