اثر بقایای پسته و شوری بر آب گریزی پویا و ایستا در سه خاک آهکی با بافت متفاوت

شوری و کمبود مواد آلی از مشکلات اساسی خاک در مناطق خشک و نیمه خشک است. استفاده از بقایا در حضور شوری می تواند اثرات متفاوتی بر ویژگی های خاک داشته باشد. در این تحقیق اثر کاربرد صفر، 5/1%، 3% و 5/4 درصد بقایای پسته و اثر هدایت الکتریکی (شوری) آب در سه سطح 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر بر آب گریزی در سه خاک رس سیلتی، لومی و شن لومی بررسی شد. آب گریزی های ایستا و پویا به ترتیب با روش های اندازه گیری زاویه تماس تعادلی و مدت زمان نفوذ قطره آب به خاک تعیین شدند. میانگین زاویه تماس تعادلی آب با خاک در خاک های رس سیلتی، لومی و شن لومی مورد مطالعه به ترتیب حدود 5/2±70، 6/2± 65 و 4/3± 62 درجه و مدت زمان لازم برای نفوذ قطره آب به این خاک ها به ترتیب 6/2± 35، 6/1± 26 و 6/0± 18 ثانیه بود. به طور کلی، نتایج نشان داد که آب گریزی ایستا در خاک ریزبافت به ترتیب 7% و 13% و آب گریزی پویا نیز به ترتیب به میزان 24% و 95% بیشتر از خاک های متوسط و درشت بافت مورد مطالعه بود. شوری اثر معنی داری بر آب گریزی ایستا و پویای خاک نداشت. اما در شوری 12 دسی زیمنس بر متر، آب گریزی ایستای خاک رس سیلتی به میزان7% در مقایسه با شوری 4 دسی زیمنس بر متر بیشتر بود. کاربرد همه سطوح بقایای پسته آب گریزی ایستا و پویای خاک ها را افزایش داد، به جز در خاک رس سیلتی که اثر بقایا بر آب گریزی ایستا معنی دار نبود. به طور کلی، سطوح شوری آب بر میانگین هر دو آب گریزی ایستا و پویای خاک اثر معنی داری نداشت در حالی که کاربرد بقایا (به جز 5/4%) سبب افزایش معنی دار هر دو آب گریزی ایستا و پویای خاک شد. البته با توجه با اینکه در مدت زمان استفاده شده در این پژوهش ممکن است بقایا کاملا پوسیده نشده باشند بنابراین پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی اثر کاربرد بقایا بر ویژگی های خاک در زمان های طولانی تر یا در زمان های مختلف پس از کاربرد نیز بررسی شود.