توسعه و ارزیابی فناوری های نوین تثبیت خاک در کاهش آبدوی و مهار فرسایش، پایدار سازی دیواره زهکش ها و عرصه های پرشیب در اراضی طرح ولایت خوزستان

هدف از این پژوهش، توسعه فناوری مناسب مقاوم سازی و پایداری خاک و بررسی کارایی آن در آزمایشگاه و عرصه برای استفاده در منطقه یادشده بود. آزمون اثر روش های ابداعی روی آبدوی، کاهش رسوب و دستیابی به نوع و مناسب ترین روش برای پایداری جداره جانبی کانال های شبکه آبیاری و زهکشی و کاهش فرسایش صورت گرفت. در این پژوهش، استفاده از روش های مختلف تثبیت خاک و مطالعه تغییرات آبدوی و مقاومت فرسایشی خاک دیواره ی کانال های زهکش و عرصه طبیعی به صورت آزمایشگاهی و صحرایی با استفاده از باران ساز صورت گرفت. افزودنی های متعدد موردبررسی قرار گرفت. حداقل 340 آزمایش (با 15 نوع افزودنی اصلاح کننده) بر روی نمونه خاک منطقه انجام شد و تاثیر روش های بکارگیری شده آنالیز و ویژگی های مختلف اندازه گیری شد. در مطالعات آزمایشگاهی برای همه آزمایش ها، مقدار 25 کیلوگرم نمونه خاک در داخل تشتک های فلزی (به طول100 و عرض 35 سانتی متر) قرار داده و به صورت دستی با اعمال فشردگی لازم تا رساندن به جرم مخصوص ظاهری خاک در طبیعت، فشرده شد. تیمارها در فلوم هایی با شیب 1 به 25/1 (مشابه شیب جانبی زهکش ها) و تحت بارندگی 30، 50 و 80 میلی متر بر ساعت (تداوم حداکثر نیم ساعت) شبیه سازی و سپس آزمون های مکمل به صورت صحرایی انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که بهبود دهنده ها منجر به کاهش 90 درصدی رسوب ناشی از باران شد. دو نوع از اصلاح کننده هایLP و PC دارای بیش ترین تاثیر در کاهش میزان فرسایش از جداره کانال های زهکش بود. هم چنین، مشخص شد افزایش غلظت تثبیت کننده های مورداستفاده در تمامی تراکم ها، تا سطح آستانه مشخصی در کاهش میزان رسوب خروجی تاثیر مثبت داشته است. اندازه گیری مقدار رواناب و هدررفت خاک نشان داد که افزودنی های مورداستفاده موجب توقف کامل هدررفت خاک و افزایش تولید رواناب نسبت به تیمار شاهد شد. کاربرد الیاف پلی پروپیلن در ترکیب با افزودنی پلیمری LP منجر به خود متراکم سازی و پایداری خاک های ناپایدار شد و حتی با تداوم بیش از شش برابری زمان بارش بیشینه (تا سه ساعت) ، همچنان پایدارماند. فناوری مطالعه شده در این پژوهش به عنوان یکی از راه حل های بهینه کاهش و کنترل فرسایش و پایدار کردن خاک معرفی شد.