طراحی سبزراه و منظرسازی با استفاده از گیاهان بومی در مناطق خشک (مطالعه موردی: دره گاهان تفت- یزد)

منطقه دره گاهان واقع در شهرستان تفت،چشم اندازهای طبیعی قابل توجهی داشته و شرایط بوم شناختی مناسبی برای گردشگری دارد. هدف از این مطالعه، انتخاب مناطق مناسب جهت طراحی سبزراه با تعیین گونه های بومی و سازگار با منطقه است. انتخاب بهترین نیازمند شناسایی و تجزیه وتحلیل شاخص های متعددی است. بنابراین در این پژوهش ابتدا معیارها و شاخص های تاثیرگذار در مکان یابی مکان مناسب شناسایی و در قالب پرسشنامه هایی در اختیار 30 نفر از کارشناسان خبره قرار داده شد تا با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ، به مقایسه زوجی این شاخص ها و معیارها بپردازند. با استفاده از داده های به دست آمده، وزن نهایی هر یک از معیارها محاسبه شد. همچنین لایه های اطلاعاتی هر یک از معیارها در محیط GIS ایجاد شد. در نهایت با روی هم گذاری لایه های چهار معیار بیوفیزیکی، هیدرواقلیمی، توپوگرافی و اقتصادی-اجتماعی، نقشه نهایی برای انتخاب مناسب ترین سایت برای سبزراه در منطقه استخراج گردید. معیار هیدرو اقلیمی بالاترین اهمیت را در بین معیارها به دست آورد و زیرمعیار بارندگی به عنوان مهم ترین زیرمعیار شناسایی شد. در پایان،پهنه بندی مکان های مناسب برای طراحی سبزراه انجام گرفت. نتایج بررسی گونه های گیاهی نشان داد گونه های بومی بادام کوهی (Amygdalus scoparia) ،بنه (Pistacia atlantica sp) ، سنجد (Elaeagnus angustifolia) و توت (Morus alba) بهترین گونه ها شناسایی شدند و از مهم ترینفاکتورهای تاثیرگذار در انتخاب گونه ها، دوره خشکی می باشد.