تاثیر همزیستی میکوریزی بر جذب عناصر غذایی و کارآیی مصرف آب در گوجه فرنگی تحت شرایط تنش خشکی

بهمنظور بررسی اثرات تلقیح چند گونه قارچ میکوریز آربسکولار بر میزان کلنیزاسیون ریشه، غلظت عناصر غذایی برگ و کارایی مصرف آب در گیاه گوجهفرنگی تحت شرایط تنش خشکی، پژوهشی گلخانه ای بصورت آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور در سه تکرار، طی یک دوره 100 روزه در سال 1396 در مرکز تحقیقات کشاورزی بوشهر انجام گردید. فاکتور اول شامل تلقیح ریشه گیاه با چهار گونه قارچ میکوریز و نیز یک تیمار بدون تلقیح (Glomus caledonium و Glomus vsersiform ،Glomus intraradices، Glomus mosseae) آربوسکولار درصد از I3= و 70 I2=50 ، I1= بعنوان شاهد و فاکتور دوم شامل سه سطح رطوبتی خاک بر اساس نقصان رطوبت یا تخلیه مجاز رطوبتی شامل 25 آب قابل استفاده بود. نتایج نشان داد که هم اثرات اصلی و هم برهمکنش آنها (بجز برای غلظت نیتروژن برگ) بر همه صفات اندازه گیری شده در 5 درصد در تیمار / سطح یک درصد معنیدار بودند. کاربرد مایه تلقیح قارچهای میکوریزی سبب بالا رفتن درصد کلنیزاسیون ریشه شد به گونه ای که از 33 22 درصد در تیمار مایهزنی شده با گلوموس اینترارادیسز افزایش یافت. تلقیح با تمام گونه ها نسبت به شاهد سبب بهبود غلظت عناصر در / شاهد به 07 52/ 49 و 1 /6 ،67/ برگ گردید. کارآیی مصرف آب نیز با استفاده از قارچ گلوموس اینترارادیسز در تیمارهای بدون تنش، تنش ملایم و شدید بترتیب 9 درصد افزایش یافت. استفاده از قارچهای میکوریزی بویژه گونه های گلوموس اینترارادیسز و گلوموس کالدونیوم سبب بیشترین افزایش عملکرد و کارآیی مصرف آب شد که این موضوع در نتیجه ا فزایش مقاومت به تنش خشکی بوده است.