بررسی زبان شناختی ساختار معنایی نمونه هایی از آیات قرآن بر پایه ی نظریه ی آمیختگی مفهومی

زبان قرآن از آغاز نزول، تاکنون از جنبه های گوناگون مورد توجه دینداران و دین پژوهان واقع شده است. در این جستار کوشیده ایم تا بر حسب توانایی های زبان قرآن که فراتر از قالب های سنتی و بلاغی گذشته است، آن را از حیث ساختار معنایی در چارچوب رویکرد شناختی آمیختگی مفهومی با تکیه بر نمونه هایی از آیات مورد بررسی قرار دهیم. در همین راستا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، داده های پژوهش به شیوه ی کتابخانه ای و به کمک فیش برداری از جای جای قرآن گردآوری و مورد تحلیل واقع شده اند. پرسش اصلی این مقاله این استکه آیا با استناد به مبانی نظریهی آمیختگی میتوان ساختار معنایی آیات قرآن را تحلیل کرد؟بر پایه این سوال، فرض ما بر این است که با استفاده از چارچوب نظری آمیختگی میتوان ساختار مفهومی زبان قرآن را در این آیات تبیین نمود. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که خداوند حکیم با بهره گیری از زبان عربی و محدویت های خاص آن، معارف بی کران وحی را در قالب مفهوم سازی متناسب و هماهنگ با اندیشه ی بشری، در قرآن بیان کرده است. بنابر ضرورت تدبر در قرآن و بهره گیری از مفاهیم عمیق آن، قابلیت چارچوب نظری این پژوهش در تحلیل ساختار معنایی آیات برگزیده شده بر پایهی تفکیک فضاهای دروندادی بر روی نمودار آمیختگی به اثبات رسیده، زمینهی ادراک مفاهیم نوین و نهفته در ورای ساختار ظاهری این آیات با استفاده از انگاره ی چندفضایی مطرحشده در این نظریه معلوم گشته است.