بررسی تاثیر هیجانات القا شدهی مثبت و منفی بر فرایندهای توجهی

انسان به عنوان موجودی اجتماعی- هیجانی به طور مداوم در حال سازگاری با محیط است. در این رابطه هیجان های بین فردی هم به لحاظ ایجاد ارتباطات بین فردی و هم به لحاظ ادراک اجتماعی بسیار مهم می باشند. بنابراین هدف پژوهش حاضر تاثیر هیجان مثبت و منفی القا شده بر فرایندهای توجهی بود. طرح پژوهش از نوع آزمایشی درون آزمودنی تک گروهی با اندازه گیری مکرر می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی دانشجویان دختر دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی سمنان که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می دهند. که تعداد 20 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. در پژوهش حاضر به منظور اطمینان از دستکاری هیجان از پرسشنامه هیجان مثبت و منفی و برای ارزیابی توجه از نرم افزار کاکلب و به منظور القای هیجان از دو قطعه موسیقی شاد و غمگین و متن نوشتاری شاد و غمگین استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان دادکه تفاوت میانگین افراد در فرایندهای توجهی القای هیجان مثبت و منفی در مولفه های پاسخ ناهمخوان اثر سایمون (0001/0 P<) ، کشف تغییر بدون وجود محرک پوشش (0001/0 P<) ، کشف تغییر پاسخدهی با وجود محرک پوشش در هیجان منفی (004/0 P<) و هیجان مثبت (003/0 P<) ، کشف تغییر پاسخدهی بدون وجود محرک پوشش در هیجان منفی (006/0 P<) و در هیجان مثبت (002/0 P<) معنادار بوده است و در دو مولفه پاسخ همخوان اثر سایمون، کشف تغییر با وجود محرک پوشش در هر دو القای هیجان مثبت و منفی معنادار نبوده است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر یافته های این مطالعه نشان می دهد القای هیجان مثبت و منفی بر مولفه های توجه از قبیل: مولفه پاسخ همخوان اثر سایمون، کشف تغییر با وجود محرک پوشش تاثیر معناداری نداشته است که این فرضیه با پژوهش های زیاد همسو همخوانی دارد. از دیگر یافته های این پژوهش نشان می دهد که پاسخ ناهمخوان اثر سایمون، کشف تغییر بدون وجود محرک پوشش، کشف تغییر پاسخدهی با وجود محرک پوشش، کشف تغییر پاسخدهی بدون وجود محرک پوشش، بعد از القای هیجان مثبت و منفی به طور معناداری تغییر کردند