بررسی اثر ترکیب فنولی پاراکوماریک اسید بر سلول های ملانومای انسانی تحت تابش انرژی های مختلف لیزر کم توان

ملانوما به نوعی از سرطان پوست با منشا سلول های ملانین دار می گویند که با مرگ و میر بالا همراه است. اگر چه در حال حاضر روش های درمان برای ملانوم بدخیم شامل برداشت با جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی و ایمونوتراپی می باشد، ولی این گونه درمان ها اغلب با عوارض شدید همراه هستند. یکی از مهم ترین استراتژی ها در درمان سرطان های مختلف، استفاده از ترکیبات با منشا گیاهی است. ترکیبات فنولی یک دسته عمده از آنتی اکسیدان های طبیعی در گیاهانی هستند که فعالیت های بیولوژیکی مهمی مانند اثر های آنتی اکسیدان و ضد سرطانی دارند. لیزر کم توان درمانی نوعی روش درمانی نوین در کاهش درد و التهاب می باشد. در رابطه با اثر لیزر کم توان بر روی سلول های سرطانی مطالعات کمی صورت گرفته است. در این مطالعه اثر ترکیب فنولی پارا کوماریک اسید بر سلول های سرطانی ملانومای انسانی در حضور تابش های انرژی های مختلف لیزر کم توان بررسی شد. سلول های سرطانی ملانومای انسانی (رده A375) در معرض تابش لیزر کم توان با طول موج 660 نانومتر با انرژی J/cm2 3 قرار گرفت و سپس با غلظت های مختلف پارا کوماریک اسید (g/mLμ100-0) به مدت 24 ساعت تیمار شد. سپس اثر لیزر کم توان و پاراکوماریک اسید بر بقای سلول ها بررسی شد. همچنین اثر تابش انرژی های مختلف لیزر کم توان
) 1، 2، 3 و6J/cm2 ) بر سلول ها در عدم حضور و حضور غلظت IC50از پاراکوماریک اسید (g/mlμ 400 با استفاده از تست MTT و میکروسکوپ نوری اینورت بررسی شد. نتایج نشان داد که پیش تیمار با لیزر کم توان و سپس تیمار با پاراکوماریک اسید بقای سلول های سرطانی ملانوما را نسبت به حالت تاریکی کاهش می دهد. با افزایش انرژی های مختلف تابش در عدم حضور پاراکوماریک اسید، مرگ سلولی مشاهده نشد و فقط در دوز انرژی تابش بالا یعنی J/cm2 6، بقاء سلولی مقدار کمی نسبت به حالت کنترل کاهش داشت. در حالی که با افزایش دوز تابش در حضور غلظت g/mlμ 400 از پارا کوماریک بقاء سلولی به مقدار قابل توجهی کاهش پیدا کرد. بررسی مورفولوژی سلول ها با استفاده از میکروسکوپ اینورت نوری نیز نتایج حاصل از روش MTT را تایید کرد. این مطالعه نشان داد که لیزر کم توان به تنهایی باعث مرگ و میر سلول های سرطانی ملانوما نمی شود. اما استفاده از لیزر کم توان به همراه پاراکوماریک اسید باعث کاهش بقاء سلول ها می شود. با افزایش دوز تابش انرژی، میزان بقاء سلول در غلظت IC50پاراکوماریک اسید کاهش می یابد.