رویکرد پدافند غیرعامل در پهنه بندی فضایی اردوگاه های اسکان موقت با استفاده از روش تلفیقی AHP-FUZZY و GIS (مطالعه میدانی: منطقه 8 شهر تهران)

بسیاری از شهرهای بزرگ ایران در نواحی با مخاطرات طبیعی بالا قرار گرفته اند که این امر به ویژه در شهر تهران و در صورت وقوع بحران تلفات جانی و مالی فراوانی به جای خواهد گذاشت. یکی از مهم ترین تدابیر بعد از وقوع بحران، گریز از محل حادثه و یافتن مناطق امن جهت ایمنی از خطرات ثانویه می باشد. آنچه در اینجا ضروری به نظر می رسد، بررسی پهنه های فضایی مناسب اردوگاه های اسکان موقت با رویکرد پدافند غیرعامل جهت ایمنی و رفاه آسیب دیدگان بعد از وضعیت اضطراری می باشد. بدیهی است نادیده گرفته شدن رویکرد پدافند غیرعامل و عدم توجه کافی به این متغیرها در انتخاب مکان های مناسب جهت اسکان موقت می تواند نتایج متصور از تصمیم های اتخاذ شده را با شکست مواجه کرده و خسارات سنگینی بر جای گذارد. هدف پژوهش حاضر پهنه بندی فضایی اردوگاه های اسکان موقت منطقه 8 شهر تهران از منظر شاخص های موثر در پدافندغیرعامل است تا در صورت وقوع حادثه، امکان برقراری سریع خدمات رسانی برای آسیب دیدگان را میسر نماید. به لحاظ روش شناسی علمی، این پژوهش را می توان از نوع توصیفی- تحلیلی دانست که داده های توصیفی از طریق مطالعات کتابخانه ای و منابع اسنادی گردآوری و با انجام عملیات میدانی، بخشی دیگر از داده های فضایی مورد نیاز جهت تجزیه و تحلیل به دست آمده است. بدین منظور پهنه بندی و تجزیه و تحلیل فضایی اطلاعات و همچنین ارزیابی این فرایند با توجه به معیارهای تاثیرگذار (دسترسی به راه ها و فضاهای باز، مراکز بهداشتی و درمانی، مراکز نیروی انتظامی، آتش نشانی، مراکز مدیریت بحران، و…) با بهره گیری از روش های تلفیقی GIS و (AHP-FUZZY) MCDM صورت پذیرفته و در نهایت پهنه های فضایی مناسب جهت اسکان موقت آسیب دیدگان در منطقه 8 شهر تهران ارزیابی و پیشنهاد شده است.