کاربرد رویکرد جهادی مهندسی جنگ در دفاع مقدس، الگویی از پدافند غیر عامل در شهرسازی

8 سال جنگ تحمیلی و نهضت دفاع مقدس یکی از نقاط عطف تاریخ معاصر ایران به شمار می آید. آموزه های حاصل از این جنگ به عنوان یک تجربه موفق در مدیریت و یک حرکت ملی در کشور، به قدری مغتم است که شاید بتوان گفت در تاریخ کشور ما، به ویژه در چند قرن اخیر، کم تر پدیده ای را می توان یافت که به مانند آن واجد اهمیت باشد. لذا تجربیات مهندسی جنگ در 8 سال دفاع مقدس و درس های حاصل از آن می تواند تاثیرات و تحولات قابل توجهی در عرصه طرح ریزی و برنامه ریزی مهندسی در کشور به طور عام و مهندسی در جنگ های آینده به طور خاص داشته باشد. واضح است که با بررسی دقیق عناصر و مولفه های اصلی این تجربه موفق به عنوان یک رویکرد علمی- عملی، می توان از آن الگویی قابل تعمیم به سایر حوزه های مهندسی و مدیریتی کشور استخراج نمود و با توجه به شرایط روز جامعه آن را غنا بخشید. یکی از مهم ترین این حوزه ها، مدیریت شهری است که می تواند در بسیاری از اقدامات طرح ریزانه و برنامه ریزانه خود به ویژه در موضوع پدافند غیر عامل، از این الگو تبعیت نماید. در این راستا، این نوشتار با استناد به سابقه میدانی و مطالعات کتابخانه ای انجام شده توسط نگارنده از یک سو و همچنین دسترسی به نظرات فرماندهان و مسئولین رده یک دفاع مقدس، امکان مستند سازی داده های اولیه را فراهم نموده است. سپس نگارنده با بهره گیری از روش تحلیلی- توصیفی، به بررسی و آنالیز دقیق داده ها و در نهایت تولید اطلاعات مقتضی می پردازد. بنابراین، تکمیل مطالعات مرتبط با مهندسی جنگ و غنابخشی به الگوی علمی- عملی منتج از آن، با بهره گیری از تجربیات مهندسی جنگ در 8 سال دفاع مقدس، هدف اصلی تحقیق را تشکیل می دهند. به این ترتیب، یافته های حاصل از مطالعات انجام شده و مهم ترین آموزه های برگرفته از مهندسی دوران دفاع مقدس را می توان در تبیین الگوی علمی- عملی با رویکردی جهادی خلاصه نمود که عناصر و مولفه های اصلی آن عبارتند از: ایمان، اعتقاد و باور نسبت به حرکت جهادی. مهم ترین ویژگی این رویکرد، قابلیت تعمیم پذیری و بسیط بودن است.