اثربخشی مداخلات گروهی مبتنی بر رابطه والد-کودک بر کاهش نشانه های کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر رابطه والد-کودک، بر کاهش نشانه های کودکان 6- 11 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه بود. در یک مطالعه شبه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با سه گروه آزمایشی 1- دارودرمانی، 2-ترکیبی (دارودرمانی و آموزش) و 3- آموزش، مادران 30 کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه، به صورت روش نمونه گیری چندمرحله ای (انتخاب تصادفی در مناطق آموزش و پرورش تهران، مدارس و دانش آموزان) انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. گروه ترکیبی و آموزش به مدت 10 جلسه تحت آموزش برنامه گروهی آموزش مبتنی بر رابطه والد-کودک قرار گرفت و گروه دارودرمانی فقط دارو دریافت کردند. آزمودنی ها به وسیله مقیاس کانرز قبل از مداخله و بعد از مداخله ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که اجرای برنامه آموزشی مبتنی بر رابطه والد-کودک به همراه دارودرمانی منجر به کاهش معنادار نشانه های اختلال بیش فعالی و نقص توجه در کودکان شده است. بنابراین، آموزش مبتنی بر رابطه والد-کودک به همراه دارودرمانی در کاهش معنادار نشانه های اختلال بیش فعالی و نقص توجه کودکان موثر است؛ لذا پیشنهاد می شود درمانگران از این روش برای کمک به این گروه از کودکان استفاده کنند.