برآورد شاخص های آسیب پذیری و تاب آوری در اقتصاد ایران

هدف اساسی این مقاله ارائه روشی به منظور تحلیل و اندازه گیری شاخص آسیب پذیری و تاب آوری در اقتصاد ایران است. تاب آوری اقتصادی، توانایی پرورش یافته یک اقتصاد برای بهبود یا تعدیل اثرات شوک های منفی در برابر آنچه که ممکن است ذاتا در یک اقتصاد نمایان شود. مقاله حاضر چهار جنبه ثبات اقتصاد کلان، کارایی بازار اقتصاد خرد، حکومت و توسعه اجتماعی را پوشش می دهد و به بررسی شاخص تاب آوری و آسیب پذیری اقتصادی ایران در دوره 1395-1375 می پردازد. شاخص های برآورد شده در این پژوهش براساس متغیرهای منتخب الگوی برجیلیو و همکاران است. نتایج این بررسی نشان می دهد که طی سال های 1375 تا سال 1383 و نیز 1385 تا 1393 و 1395 خالص تاب-آوری منفی بوده اما در سال 1384 و 1394 این شاخص مثبت می شود. مهم ترین دلیل مثبت بودن این شاخص طی این سال وجود حکمرانی خوب و توسعه انسانی بوده است. همچنین طی سال های 1385 تا 1393 خالص تاب آوری منفی شده و طی چند سال اخیر هر دو شاخص آسیب پذیری و تاب آوری افزایش یافته است اما شاخص آسیب پذیری بیشتر از شاخص تاب آوری بوده که این نشان دهنده افزایش درجه آسیب پذیری در اقتصاد ایران است.