جایگاه دوستی و برادری در سبک زندگی رضوی و تاثیر آن در تمدن سازی اسلامی

توجه و توصیه اسلام به رعایت اخلاق دوستی و برادری، نقش فراوانی در تعالی فرد و جامعه دارد، چراکه اخلاق یکی از عناصر موثر و مهم شخصیت انسان است. اسلام خواهان ایجاد رابطه صمیمی و عزت و روح برادری در جامعه است، تقویت روحیه برادری آثار شگرفی بر نوع سبک زندگی افراد جامعه ایجاد می کند.
در این پژوهش، این سوال مطرح است که معیار و اهمیت انتخاب دوستی و برادری از دیدگاه حضرت رضا چیست؟ روش های تثبیت و تحکیم دوستی و نیز، آداب معاشرت از منظر امام رضا کدام است؟ و آیا می توان از مساله دوستی و برادری، در زمینه تمدن سازی و ایجاد وحدت بهره برد؟
هدف این است که با آموزه های اخلاقی امام رضا در باب اخلاق دوستی و برادری آشنا شده و با الگوبرداری، آنها را در سبک زندگی ایرانی - اسلامی به کار ببندیم و در نظام سازی تمدن اسلامی، مورد استفاده قرار دهیم و بتوان مسایل و مشکلات اخلاقی جامعه را برطرف نموده و با الگوگیری از رفتار و منش حضرت رضا، جامعه را به سوی سعادت و خوشبختی هدایت نماییم.
این پژوهش، با نگرشی نو به روش ها و کارکردهای اخلاق و رفتار و آداب اجتماعی اسلامی و با مطالعه و بررسی متون و منابع تاریخی و آموزه های امام رضا، می کوشد به تبیین کارکرد روایات در زمینه اخلاق دوستی و برادری پرداخته شده و دستمایه ای مناسب جهت الگوسازی، برای جوامع اسلامی فراهم آورد.