ارزیابی ارزش اقتصادی استخراج منابع آب زیرزمینی توسط کشاورزان

پایین رفتن سطح منابع آب زیرزمینی در ایران و بخصوص استان همدان سیستم کشاورزی را ناچار به استفاده از مکانیسم های نوین آبیاری می نماید. بخش کشاورزی با اختصاص سهم 7/6 درصدی از کل تولید ناخالص داخلی ظرفیت مناسبی به منظور افزایش بهره وری دارد. هدف این تحقیق تحلیل مولفه های موثر بر تخصیص بهینه آب کشاورزی در دشت همدان- بهار با تاکید بر ارزش طبیعی منابع آب زیرزمینی و استفاده از روش های نوین آبیاری است. سئوال اصلی تحقیق این است که ، آیا مبتنی بر تئوری ارزش لانکستر میزان تمایل به پرداخت کشاورزان برای ویژگی های مختلف کالای محیط زیستی دشت همدان- بهار به اندازه ای است که استخراج منابع آب زیر زمینی را قابل توجیه سازد؟ داده های مورد استفاده از طریق 230 پرسشنامه مخصوص آزمون انتخاب در قالب 936 مجموعه انتخاب و 2808 ردیف داده در سال 1394 گردآوری شد. نتایج حاصل از مدل لاجیت شرطی نشان داد که کشاورزان برای ویژگی های ترویج و گسترش استفاده از شیوه های نوین آبیاری، حفظ چشم انداز طبیعی و زیستی دشت و افزایش سطح منابع آب زیرزمینی در دشت تمایل به پرداخت مثبت و معنی داری دارند، به طوری که کشاورزان فعال برای حفظ خدمات محیط زیستی آن، سالیانه 94/854645 ریال تمایل به پرداخت نهایی دارند. همچنین نتایج لحاظ متغیرهای اقتصادی- اجتماعی مانند سن، جنسیت، تحصیلات، متاهل بودن، فرزند دار بودن، مخارج خانوار، مخارج کشاورزی، نوع محصول (سیب زمینی، سیر، گندم و جو، صیفی جات) ، تعداد قطعات زمین (یکپارچه بودن زمین تحت کشت) ، مالکیت زمین تحت کشت (اجاره بودن زمین) دارای تاثیر مثبت بر میزان تمایل به پرداخت بازدیدکنندگان دارد.