اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجه های بافت شناسی بیضه خروس های مادر گوشتی مسنن

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجه های بافت شناسی بیضه خروس های مسن مادر گوشتی سویه راس 308 انجام شد. برای همین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 48 هفتگی، در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار به مدت 13 هفته استفاده شد. تیمارها شامل عدم تغذیه کورکومین (تیمار شاهد) و تغذیه روزانه 10، 20 و یا 30 میلی گرم کورکومین به ازای هر پرنده به صورت مخلوط در جیره پایه بودند. در پایان دوره آزمایش، همه خروس ها کشتار و از بافت بیضه آن ها نمونه برداری شد. میانگین وزن بیضه در خروس های که روزانه 30 میلی گرم کورکومین دریافت کردند، نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0P<). تغذیه روزانه 20 و 30 میلی گرم کورکومین باعث افزایش میانگین قطر لوله های اسپرم ساز نسبت به گروه شاهد شد (05/0P<). ضخامت بافت پوششی لوله های اسپرم ساز با افزایش سطح تغذیه کورکومین به طور خطی افزایش یافت (05/0P<). تعداد یاخته های اسپرماتوگونی در خروس های تغذیه شده با کورکومین بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). همچنین، تعداد یاخته های لایدیگ در بیضه پرندگانی که روزانه 20 و یا 30 میلی گرم کورکومین دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). تیمارهای آزمایشی بر تعداد رگ های خونی بیضه تاثیری نداشتند (05/0P>). بر اساس نتایج این پژوهش، تغذیه روزانه 30 میلی گرم کورکومین فراسنجه های بافت شناسی بیضه خروس های مادر گوشتی مسن را بهبود می بخشد.