فرسودگی شغلی در متخصصین بیهوشی و مراقبت های ویژه ایران

شیوع سندرم استهلاک در پزشکان بیش از سایر حرفه های تخصصی ست و بطور ویژه در متخصصین بیهوشی بیش از سایر متخصصین بالینی دیده می شود. پیدایش سندرم استهلاک نتیجه عدم تعادل بین ویژگی های فردی و معضلات شغلی و حرفه ای ست. سندرم استهلاک با بسیاری از تبعات ناگوار دیگر نیز همراهی دارد که از آن ها می توان به افزایش نرخ گردش کار، کاهش رضایتمندی بیماران و کاهش کیفیت مراقبت های ارائه شده به ایشان اشاره کرد. سندرم استهلاک همچنین بطور مستقیم سلامت روان و فیزیکی تعداد زیادی از متخصصین بیهوشی را متاثر می سازد. ارزیابی شیوع سندرم استهلاک در بین متخصصین بیهوشی ایران به منظور افزایش آگاهی هدف این مطالعه است. در خلال ماه های سپتامبر تا نوامبر 2017، مطالعه Mini-Z به منظور بررسی سندرم استهلاک در میان متخصصین بیهوشی، دستیاران تخصصی و فلوشیپ ها انجام شد. همه پرسش های این مطالعه منطبق بر داده های کالج آمریکایی پزشکان Utah بود. نرم افزار برخط Survey Monkey به منظور دریافت بازخورد از متخصصین بیهوشی ایرانی مورد استفاده قرار گرفت. از میان یکصد متخصص بیهوشی شرکت کننده در مطالعه، 63% از شغل خود راضی بودند، 89% استرس زیادی را تجربه می کردند و 28% خود را دچار سندرم استهلاک قلمداد می کردند. 28% از شرکت کنندگان کنترلی بر حجم کاری خویش نداشتند، 75% زمان اختصاص یافته به مستندسازی یافته های خود حین انجام وظایف خویش را کافی نمی دانستند و 36% محیط کاری خود را منطقی نمی پنداشتند. طبق گزارش های بررسی شده از شرکت کنندگان این مطالعه، ارزش های حرفه ای 42% از شرکت کنندگان در راستای مدیران گروه های خود نبود و 47% از افراد از کار گروهی رضایت نداشتند. در 30% موارد، شرکت کنندگان از مقدار زمان اختصاص داده شده به ثبت مستندات بهداشتی الکترونیک راضی نبودند؛ هرچند مهارت ایشان در 53% موارد رضایتبخش نبود. در مجموع متخصصین بیهوشی ایرانی از شغل خود راضی نیستند و استرس زیادی را در ارتباط با حرفه خویش تحمل می کنند. فهم بهتر از عواملی که تداوم رضایتمندی متخصصین بیهوشی را به همراه دارد و مطالعه در راستای یافتن مداخلاتی که بتواند از استهلاک این گروه از پزشکان بکاهد، ضروری به نظر می رسد.