عامل دارکردن پلی( وینیل الکل) و کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل با گروه های عاملی واکنش پذیر مختلف: سنتز و شناسایی

یافتن روش های جدید اصلاح شیمیایی پلیمرها، رویکردی جالب برای تغییر خواص و در نتیجه کاربرد نهایی آن هاست. پلی (وینیل الکل) (PVA) و کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل (EVA) به دلیل وجود گروه های هیدروکسیل در ساختار خود، گزینه های مناسبی برای بررسی عملی انواع اصلاح شیمیایی به شمار می آیند. پلی (وینیل الکل) با استفاده از آکریلویل کلرید در حلال 1-متیل-2-پیرولیدون (دمای معمولی) و مالئیک انیدرید در حلال دی متیل سولفوکسید (دمای C°100) عامل دار شد. کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل نیز با استفاده از کلرواستیل کلرید و آلفابرموایزوبوتیریل برمید از واکنش استری شدن در حلال 1-متیل-2-پیرولیدون و دمای معمولی عامل دار شد. افزون بر این، گروه بنزایمیدازول از واکنش جانشینی کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل آلفابرموایزوبوتیریل دارشده با نمک سدیم 2-مرکاپتوبنزایمیدازول در حلال تتراهیدروفوران (دمای 80C°) وارد ساختار کوپلیمر شد. ساختار پلیمرهای اولیه و اصلاح شده به وسیله آزمون های مختلف مانند طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR) و طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته پروتون (1H NMR) بررسی و تجزیه و تحلیل شدند. پلی (وینیل الکل) با استفاده از آکریلویل کلرید و مالئیک انیدرید به ترتیب 9. 31 و %46. 28 مولی و کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل با استفاده از کلرواستیل کلرید و آلفابرموایزوبوتیریل برمید به ترتیب 71. 50 و %63. 46 مولی عامل دار شدند. نتایج به دست آمده نشان داد، روش های استفاده شده به عامل دارشدن زیاد پلیمرها منجر می شود و گزینه های مناسبی برای عامل دارکردن این دسته از پلیمرها هستند. افزون بر این، برای پیش بینی رفتار پلیمرهای عامل دارشده، پارامتر انحلال پذیری کلی و مولفه های آن (قطبی، پراکنشی و پیوند هیدروژنی) با استفاده از روش های مشارکت گروه های عاملی Hoy و Hoftyzer-Van Krevelen محاسبه شدند. محاسبات نشان داد، دی متیل استامید برای پلی (وینیل الکل) آکریلوییل دارشده (A-PVA) ، پلی (وینیل الکل) کربوکسی وینیل دارشده (CV-PVA) و کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل و استون برای کوپلیمرهای اصلاح شده با کلرواستیل کلرید و آلفابرموایزوبوتیریل برمید و کوپلیمر آزول دارشده بهترین حلال از میان حلال های بررسی شده هستند که با نتایج تجربی مطابقت خوبی داشت.