تاثیر تحقیق و توسعه بر بهره وری کل عوامل تولید در صنایع کارخانه ای ایران

یکی از مهمترین اهداف مدیران در بنگاه های اقتصادی، به دست آوردن حداکثر بازدهی از منابع موجود و دستیابی به سطوح بالاتر بهره وری است. واحدهای تحقیق و توسعه به طور عمده فعالیت هایی از قبیل ارتقا کیفیت محصول، طراحی محصول جدید، بهینه سازی فرآیندها، انتقال و جذب فناوری ها، کسب دانش فنی برای تولید را در چارچوب منافع صاحبان صنایع دنبال می کنند که همه این موارد باعث بهره وری عوامل تولید می شود. در این مقاله بهره وری کل عوامل تولید (TFP) برمبنای رویکرد مرز تصادفی (SFA) در 131 صنعت طی دوره 2010-1995 و همچنین تاثیر پذیری بهره وری از تحقیق و توسعه (R&D) در کنار عوامل دیگر بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان داد بیشترین رشد بهره وری عوامل در طی دوره مربوط به صنعت تولید قطعات و ملحقات وسایل نقلیه موتوری با بهره وری معادل 1. 05 می باشد و کمترین آن مربوط به تولید مواد شیمیایی اساسی بجز کود و ترکیبات ازت با بهره وری معادل0. 98 است. طی این دوره صنعت تولید مواد پلاستیکی به شکل اولیه و ساخت لاستیک مصنوعی بیشترین پیشرفت فنی را داشته است، به طوری که رشد آن 1. 21 بوده است. همچنین برآورد مدل بهره وری کل عوامل تولید نشان داد که تحقیق و توسعه، سرمایه انسانی، صرفه های مقیاس، انباشت سرمایه فیزیکی، مالکیت خصوصی بنگاه ها، صادرات صنعت و شدت مانع ورود توانسته اند روند رشد بهره وری در طول سال های مورد مطالعه را توضیح دهند. براساس نتایج مدل برآوردی تمامی متغیر ها بجز شدت مانع ورود تاثیر مثبت بر بهره وری داشته اند.