تاثیر اختلاط نانورس و خاکستر ساقه نی (Phragmites australis (Cav.) Trin. ex Steud) در تثبیت بستر خاکی ریزدانه راه ‏های جنگلی

امروزه استفاده تلفیقی از تثبیت‏ کننده ‏های زیستی خاک مانند انواع خاکسترها و نانوذرات برای تسریع و تقویت فرآیند تثبیت بستر خاکی تورم پذیر راه ‏ها بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. خاک رس تورم ‏پذیر مورد استفاده در این پژوهش از مسیر عبور جاده های پیشنهادی سری دو طرح جنگل‏ داری‏ دکتر بهرام نیا واقع در استان گلستان تهیه شد. برای آماده‏ سازی تیمارهای تثبیت خاک، ابتدا درصدهای وزنی اختلاط 0/5 نانورس مونت‏ مریلونیت و دو خاکستر ساقه نی (Phragmites australis (Cav.) Trin. ex Steud)، یک نانورس و چهار خاکستر، 1/5 نانورس و شش خاکستر و دو نانورس و هشت خاکستر به خاک اضافه شد و به ‏مدت پنج دقیقه ‏هم ‏زده شد تا مخلوط همگن و عاری از کلوخه به دست آید. پس از عمل آوری و گذشت هفت، 14 و 28 روز از زمان تثبیت، آزمایش‏ های حدود آتربرگ، تراکم استاندارد، مقاومت تک‏ محوری و ظرفیت بارگذاری کالیفرنیا (CBR) در چهار تکرار در مورد مخلوط‏ های خاک و نمونه شاهد انجام شد. نتایج نشان داد که افزودن ترکیبات مختلف خاکستر نی و نانورس به خاک سبب کاهش حد روانی، افزایش حد خمیری و کاهش شاخص خمیری خاک شد. همچنین، با افزایش درصد وزنی مواد افزودنی مذکور، رطوبت بهینه افزایش یافت و حداکثر تراکم خشک خاک کم شد. مقاومت فشاری نامحدود و CBR خاک تا تیمار شش درصد خاکستر و 1/5 درصد نانورس به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت، اما افزودن مقادیر بیشتر خاکستر و نانورس، تغییرات محسوسی در مقاومت خاک ایجاد نکرد. در این پژوهش، افزایش زمان عمل‏ آوری سبب کاهش شاخص خمیری، افزایش حداکثر تراکم خشک و مقاومت خاک شد. به این‏ ترتیب، تیمار شش درصد خاکستر و 1/5 درصد نانورس با زمان عمل ‏آوری 28 روز برای تثبیت خاک رس منطقه مورد مطالعه پیشنهاد می‏ شود.