مطالعه آزمایشگاهی آبشستگی پیرامون آبشکن ساده تحت تاثیر آبشکن های مجاور

فرسایش کناره های رودخانه ها و سواحل از مهم ترین دغدغه های مهندسین علم هیدرولیک است. استفاده از آبشکن ها، از جمله روش هایی است که به کنترل و کاهش فرسایش کمک می کند. آبشکن ها به صورت نفوذپذیر و نفوذناپذیر استفاده می شوند که آبشکن های I شکل (ساده)، L شکل و T شکل از جمله آبشکن های نفوذناپذیر هستند. در این پژوهش آزمایشگاهی، بهینه کردن میزان فرسایش آبشکن های سری 3 تایی با آبشکن ساده در موقعیت اول و استفاده از هندسه های مختلف در جایگاه دوم و سوم مطالعه شده است. هم چنین بهترین ترکیب جهت بهینه شدن میزان فرسایش معرفی شده است. آزمایش ها در شرایط آستانه حرکت بستر متحرک، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عمق آبشستگی متوسط آبشکن I شکل در موقعیت اول در حدود y2/7 (y: عمق جریان) است. بهترین و بهینه ترین عملکرد در بین تمام ترکیب ها، مربوط به ترکیب (I T L) است. این سری بهترین ترکیب برای حداقل کردن آبشستگی آبشکن با هندسه ساده (I) در جایگاه اول، عمق آبشستگی متوسط و حجم آبشستگی کل بستر فرسایش پذیر است. متوسط فرسایش در مقطع طولی میانی کانال برای این ترکیب در حدود y0/02 است، که نشان دهنده آن است که ترکیب (I T L) علاوه بر کناره، در میانه کانال نیز عملکرد مناسبی دارد.