تاثیر روش های مختلف خاک ورزی و تراکم کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام سویا (Glycine max) در کرج

به منظور بررسی تاثیرپذیری عملکرد دانه سویا نسبت به تراکم های مختلف کاشت بذر ارقام مختلف در سیستم های خاک ورزی متداول و حفاظتی، آزمایشی در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشگاه تهران در سال 1394 انجام شد. این آزمایش به صورت کرت های دوبار خردشده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل های مورد مطالعه شامل خاک ورزی در دو سطح (خاک ورزی رایج و بدون خاک ورزی) ، به عنوان عامل اصلی، رقم در سه سطح (M9، Habbit و L17) ، به عنوان عامل فرعی و تراکم کشت در سه سطح (30، 45 و 60 بذر در متر مربع) ، به عنوان عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد خاک و رزی تاثیر معنی داری روی صفات مورد بررسی نداشت و بیشترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه از تراکم 45 بوته در متر مربع به دست آمد. بیشترین عملکرد دانه از رقم Habbit و سیستم بدون خاک ورزی به دست آمد که اختلاف معنی داری با رقم L17 و رقم M9 در سیستم خاک ورزی مرسوم و رقم M9 در سیستم بدون خاک ورزی نداشت. بیشترین تعداد غلاف در بوته از تیمار سیستم خاک ورزی مرسوم× رقم L17 × تراکم 45 بوته در متر مربع به دست آمد. ارقام مختلف مورد مطالعه در سیستم های مختلف شخم، واکنش های متفاوتی را از لحاظ صفات مورد اندازه گیری نشان دادند و این امر لزوم انتخاب رقم مناسب برای هر نوع روش خاک ورزی را مشخص می کند.