شناسایی و سنخ بندی زمینه فرهنگی-اجتماعی توسعه ملت ها با تاکید بر دیدگاه نهج البلاغه

توسعه، چکیده معرفت، دانش و اخلاق بشری است که در فرایند تاریخی خود را نمایان می سازد. توسعه، امری، کیفی است که حاکی از وضعیت نشاط اجتماعی، رفاه، عدالت اجتماعی و وضعیت سرمایه اجتماعی یک جامعه است. یکی از زمینه های اساسی توسعه، توجه به مبانی دینی و معرفتی موجود در آن جامعه است. بر این اساس، هدف اصلی پژوهش، شناسایی و سنخ بندی زمینه فرهنگی-اجتماعی توسعهملت ها با تاکید بر دیدگاه نهج البلاغه است. روش مورد بررسی در این پژوهش، متکی بر روش نظری یعنی مطالعات کتابخانه ای، رویدادهای تاریخی مستند و منابع علمی می باشد که تحت عنوان رویکرد بنیادی دسته بندی می شوند، چون محقق در آن با استنادات تاریخی و نظری سعی در افزایش دانش نظری و جهان بینی خود را دارد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که پایه اساس ماندگاری یک ملت متکی بر وضعیت توسعه اجتماعی آن جامعه است. به طوری که توسعه با هدف ترویج اخلاق، فرهنگ و دانش غنی، تمدن تعامل گرا، نشاط اجتماعی و شفافیت، تقویت پاسخ گویی و اتکا بر قوانین اجتماعی و احترام به هنجارها و آداب دینی بوده است. براین اساس می توان گفت که مواردی از جمله خودباوری اجتماعی، رواج عدالت اجتماعی، تقویت اعتماد سیاسی، کاهش تفرقه و نزاع قومی، مبارزه با فساد اجتماعی، بی نظمی، تبعیض و توزیع برابر منابع کمیاب، شفافیت اقتصادی-سیاسی، پاسخ گویی و وجود حق اظهارنظر و غیره از منظر نهج البلاغه، زمینه های مهم و موثر در توسعه یک ملت به شمار می روند.