بررسی قابلیت کشت گونه های مختلف آویشن (Thymus spp.) در فضای سبز

کاربرد گیاهان بومی و دارویی در منظر شهری، با نیاز آبی کم و نیاز به مراقبت کمتر و همچنین گونه هایی با پتانسیل و ارزش زینتی بالا، در حال افزایش می باشد. در این تحقیق نیز قابلیت کشت گونه های آویشن Thymus kotschyanus، T. sepyllum، T. fedtschenkoi، T. vulgaris،T. daenensis و T. pubescence در فضای سبز طی 2 سال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که گونه های Thymus kotschyanus، T. sepyllum و T. fedtschenkoi بیشترین پذیرش و گونه های T. pubescence و T. daenensis کمترین پذیرش را از لحاظ زیبایی در مرحله رشد رویشی و زایشی، در بین مردم داشتند. همچنین، گونه T. kotschyanus به دلیل گلدهی زودهنگام در بهار، طول دوره گلدهی بیشتری نسبت به سایر گونه ها، به خصوص گونه های دیرگل T. sepyllum و T. daenensis داشت. بیشترین سطح پوشش، تعداد گل آذین و تعداد گل در گل آذین نیز در گونه های T. sepyllum وT. kotschyanus مشاهده شد. گونه های T. sepyllum و T. vulgaris طویل ترین گل آذین ها را به خود اختصاص دادند؛ ولی اندازه گل های این گونه ها خیلی کوچک تر از سایرین بود. بزرگ ترین گل و قطر گل آذین در گونه های T. daenensis و T. pubescence مشاهده شد. در کل، گونه های مورد مطالعه دارای صفات ارزشمند جهت معرفی به فضای سبز هستند؛ ولی گونه های T. kotschyanus و T. sepyllum، به ترتیب مناسب ترین گونه ها جهت معرفی به عنوان گیاهان پوششی در فضای سبز هستند.