ارزیابی ارتباط روند برخی از عوامل آب و هوایی بر رواناب سطحی در حوزه های آبخیز سواحل جنوبی ایران

تغییرات اقلیم که به تغییر در چرخه ی آب شناسی انجامیده است، بر منابع آب های سطحی و زیرزمینی تاثیر می گذارد. موثرترین روش برای درک بهتر تغییرات آب شناسی متاثر از تغییر اقلیم، تحلیل روند گروه های زمانی آب شناسی جریان رود هااست. در این پژوهش، روند عامل های آب دهی جریان رودها، دماهای کمینه و بیشینه، تبخیر، مقدار بارش، شدت و تداوم بارش، به صورت فصلی و سالانه و به تفکیک هر زیرحوزه بررسی شد. در این تحقیق، از روش های آمار پارامتری (تحلیل رگرسیون) و ناپارامتری شامل اسپیرمن، من-کندال و من-کندال اصلاح شده، در دو مقیاس زمانی سالانه و فصلی استفاده شد. طول دوره ی آماری 31 سال، از سال آبی 1362–1361 تا سال 93–1392 بود و تعداد 22 زیرحوزه، براساس تفکیک حوزه ی آبخیز درجه ی 3 وزارت نیرو، در حوزه های آبخیز سواحل جنوبی خلیج فارس و دریای عمان برگزیده شدند. نتایج نشان داد که در بیش از 50% از ایستگا ه ها، رواناب روند کاهشی دارد. این کاهش عمدتا در ایستگاه های بخش مرکزی، حوزه ی آبخیز بندر-سدیج و کل-مهران دیده می شود. در مقابل، در بیش از 90% از ایستگاه ها، روند شدت بارش افزایشی و مدت بارش کاهشی است. دما نیز روند افزایشی، و تبخیر روند کاهشی دارد. بنابراین، یکی از عوامل تاثیرگذار بر آب دهی جریان تغییر الگوی بارش، یعنی کاهش تداوم بارش و افزایش شدت آن است.