ویژگی های طبیعی در اخلاق با تاکید بر نظریه شیفر-لندئو

معیارهای مختلفی برای تمایز طبیعی و ناطبیعی در فرا اخلاق ارائه شده است. شیفر- لندئو ابتدا ادعا می کند که ویژگی های طبیعی آن دسته از ویژگی ها هستند که در رشته های علمی بکار می روند ، ولی این تعریف ، اولا جامع نیست و ثانیا، دارای ابهام است. بر اساس معیار دوم وی ، باید دو فهرست تهیه شود. نخستین فهرست شامل واژه هایی است که اکثر افراد ، آن ها را طبیعی می دانند. واژه هایی که در فهرست اول جای نمی گیرند ، به فهرست واژه های ناطبیعی منتقل می شوند. این معیار نیز کمکی به تشخیص امور طبیعی از ناطبیعی نمی کند. اگر بخواهیم دیدگاه شیفر- لندئو را حفظ کنیم ، با کمک اخلاق هنجاری می توان معیاری برای ویژگی های طبیعی یافت. مثلا ، با پذیرش «اصل انسانیت» کانت به عنوان یک واقعیت ناطبیعی ، آن دسته از ویژگی های توصیفی که مصداق رعایت این اصل هستند ، می توانند ویژگی های پایه برای ویژگی های اخلاقی باشند ، ولی با اقامه یک نقد جدی به فرااخلاق شیفر- لندئو و پذیرش دیدگاه هایی که از این نقد مصون اند ، می توان معیاری برای تمایز طبیعی و ناطبیعی در فرا اخلاق یافت. یکی از این دیدگاه ها ، دیدگاه فیتزپاتریک است که بر اساس آن بسیاری از جنبه های جهان که قابل تحقیق تجربی هستند ، ذاتا لبریز از هنجار نیز هستند. از این رو، جهان تجارب انسانی ، جهانی دو جنبه ای است؛ یکی از این جنبه ها طبیعی و دیگری ناطبیعی است. تازه های تحقیق
نتیجه گیری تمایز بین ویژگی های طبیعی و ناطبیعی ، با ظهور نظریه مور اهمیت یافت. این تمایز برای تمایز بین واقع گرایی طبیعی گرا و ناطبیعی گرا اهمیت دارد. برای کسانی که واقع گرا نیستند ، این تمایز اهمیتی ندارد. معیار ارائه شده توسط خود مور برای این تمایز ، چندان روشن نیست. خود مور ، به این ابهام معترف است. مفسرین نیز در تفسیر معیار مور ، اختلاف نظر دارند. به علاوه ، معیارهایی توسط دیگر متفکرین ارائه شده است که هرکدام از آن ها اشکالات مربوط به خود را دارند. شیفر- لندئو نیز دو معیار ارائه داده است که نمی توان آن ها را معیار قاطعی برای این تمایز دانست. او خود به ابهامات و اشکالات معیارهای ارائه شده واقف است. به نظر می رسد تعریف تمایز طبیعی/ناطبیعی از طریق قابلیت شناخت تجربی امور طبیعی ، کمترین مشکل را داشته باشد ، ولی هر معیاری برای آن که معیار کامل و بدون عیب و نقصی باشد ، باید توضیحی درباره جنبه های متافیزیکی این تمایز ارائه دهد. شیفر- لندئو یک معیار متافیزیکی ارائه داده است. این معیار ، تهی است و ما را در یافتن ویژگی های ناطبیعی کمک نمی کند. اگر بخواهیم مبانی شیفر- لندئو را حفظ کنیم ، با کمک اخلاق هنجاری می توان معیاری برای ویژگی های طبیعی یافت؛ مثلا ، اگر شیفر- لندئو «اصل انسانیت» کانت را - که یک اصل در اخلاق هنجاری است - به عنوان یک واقعیت ناطبیعی بپذیرد ، در این صورت ، آن دسته از ویژگی های توصیفی که مصداق رعایت این اصل هستند ، می توانند ویژگی های پایه برای ویژگی های اخلاقی باشند. به نظر می رسد شیفر- لندئو مشکلی با پذیرش این اصل به عنوان یک واقعیت ناطبیعی نداشته باشد ، ولی هنوز یک نقد جدی به فرا اخلاق شیفر- لندئو وارد است. هرچند دیدگاه شیفر- لندئو از نظر روش شناسی و معرفت شناسی غیر طبیعی گرایانه است ، بر اساس متافیزیک واقعیات یا ویژگی های اخلاقی وی واقعیات و ویژگی های اخلاقی منحصرا از واقعیات و ویژگی های طبیعی ساخته شده اند. بر این اساس، هرچند دیدگاه شیفر- لندئو ناتقلیل گرایانه است ، واجد منابع کافی برای به دست دادن فهمی از جنبه های هنجاری واقعیات و ویژگی های هنجاری ، نیست. با پذیرش دیدگاه هایی که از این نقد مصون اند ، می توان معیاری برای تمایز طبیعی/ ناطبیعی در حوزه اخلاق یافت. یکی از این دیدگاه ها ، دیدگاه فیتزپاتریک است که بر اساس آن بسیاری از جنبه های جهان که قابل تحقیق تجربی هستند ، ذاتا لبریز از هنجار نیز هستند. فیتزپاتریک معتقد است که ارزش های عینی که تعین کننده استانداردهای اخلاقی درست هستند ، چیزی جز جنبه های عینی و ارزیابانه غیر قابل تقلیل یا هنجاری همین جهان نیستند ، هرچند از نقطه نظر تحقیق تجربی قابل مشاهده نیستند. بسیاری از واقعیات و جنبه های آشنای زندگی ، رفتار و تجربه انسان که می تواند موضوع تحقیق تجربی قرار گیرد ، مملو از ارزش و در نتیجه، برای ما منبع استانداردهای عینی «خوبی» اند و این بدان معناست که بسیاری از جنبه هایی که همیشه طبیعی می نامیدیم ، هرگز صرفا طبیعی نبوده اند. از این رو، جهان تجارب انسانی ، جهانی دو جنبه ای است. این دو جنبه ، هم به لحاظ متافیزیکی با یک دیگر متفاوت اند و هم به لحاظ معرفت شناختی. شیفر- لندئو در آثار متاخراش نظراتی را اظهار می کند که این ظن را برمی انگیزد که دیدگاهش به دیدگاه فیتزپاتریک نزدیک شده است ، هرچند سخن او دارای ابهام است و ممکن است نتوان این نتیجه را از سخنانش گرفت.