ارزیابی عوامل موثر بر کیفیت تصاویر پلانار پزشکی هسته ای با استفاده از تابع تبدیل مدولاسیون

پیش زمینه و هدف: توانایی تفکیک از ویژگی های با اهمیت در بررسی عملکرد سیستم های تصویربرداری پزشکی هسته ای محسوب می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی توانایی تفکیک فضایی در تصاویر پلانار پزشکی هسته ای از طریق محاسبه تابع تبدیل مدولاسیون (MTF) می باشد. مواد و روش کار: تصویربرداری پزشکی هسته ای از لوله موئینه با اکتیویته 1 میلی کوری به روش پلانار در فواصل و اندازه ماتریکس های مختلف در دو محیط متفاوت یعنی بدون پرتوهای پراکنده (در شرایط ایده آل) و با پرتوهای پراکنده (در شرایط واقعی با پر کردن فانتوم با آب) انجام شد. سپس با رسم پروفایل خطی بر روی تصاویر مربوطه، تابع گسترش خطی را برای هرکدام به دست آورده و با استفاده از برازش منحنی گوسی و تبدیل فوریه، تابع تبدیل مدولاسیون و نیز خطای مجموع مربعات محاسبه شد. بررسی نتایج نشان داد که در شرایط ایده آل و نیز در شرایط واقعی، تابع تبدیل مدولاسیون تابعی از فاصله منبع تا آشکارساز و اندازه ماتریکس می باشد. میزان خطای مجموع مربعات در شرایط مختلف تصویربرداری دستخوش تغییر بوده و با افزایش فاصله و اندازه ماتریکس افزایش می یابد (از 84/0 تا 29/61 برای شرایط واقعی و از 10/0 تا 02/57 برای شرایط ایده آل). بحث و نتیجه گیری: حضور پرتوهای پراکنده، اثر محسوسی بر میزان توانایی تفکیک سیستم تصویربرداری ایجاد نمود. با به کارگیری اندازه ماتریکس بزرگ تر و نیز کاهش فاصله منبع تا آشکارساز می توان توانایی تفکیک فضایی مناسب تری به دست آورد. آگاهی دقیق از توانایی تفکیک حاصل در اندازه ماتریکس ها و نیز فواصل مختلف منبع از آشکارساز، می تواند در تصویربرداری پزشکی هسته ای سودمند واقع شود.