ارائه مدل پیش بینی احساس تنهایی دختران بر اساس سبک های دلبستگی مادران با واسطه گری مشکلات تنظیم هیجانی

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل جهت پیش بینی احساس تنهایی بر اساس سبک های دلبستگی مادران با واسطه گری مشکلات تنظیم هیجانی دختران نوجوان دبیرستانی انجام شد. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. در این پژوهش جامعه آماری را دانش آموزان پایه نهم (و مادرانشان) در سال تحصیلی 1395-96 تشکیل داده اند که در مجموع 278 دانش آموز دختر و مادرانشان (556 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. روش نمونه گیری پژوهش، روش نمونه گیری خوشه ایبود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های احساس تنهایی راسل، سبک دلبستگی کولینز و مقیاس دشواری های تنظیم هیجانی گراتز و رومر استفاده شد. همچنین به منظور طراحی یک مدل مناسب از تحلیل مسیر برای پیش بینی احساس تنهایی در دانش آموزان استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که با افزایش سبک دلبستگی اضطرابی مادران و مشکلات تنظیم هیجانی، احساس تنهایی دختران افزایش یافته است و با افزایش سبک دلبستگی نزدیکی، احساس تنهایی کاهش یافته است. در واقع بین سبک های دلبستگی و مشکلات تنظیم هیجانی با احساس تنهایی رابطه وجود دارد و تنها رابطه بین سبک دلبستگی وابستگی و احساس تنهایی معنی دار نبود. در نتیجه می توان گفت که یافته های این پژوهش نشان داد که مدل پیشنهادی احساس تنهایی از برازش خوبی برخوردار است و تاثیر این ارتباط بدین اندازه است که زمینه رشد مطلوب و یا آماده سازی بستر نامطلوب برای ایجاد احساس تنهایی را در زندگی نوجوان فراهم می سازد.