شناسایی و سطح بندی موانع ارتقای مدیریتی زنان در نظام آموزش و پرورش مبتنی بر مدل سازی ساختاری تفسیری

هدف پژوهش حاضر شناسایی و سطح‏بندی موانع ارتقای مدیریتی زنان در نظام آموزش و پرورش است. روش پژوهش، مطالعه موردی است و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک مدل سازی ساختاری تفسیری برای سطح‏بندی موانع و دسته‏بندی آن ها استفاده شد. جامعه آماری پژوهش را اعضای هیئت علمی دانشگاه‏ها تشکیل می‏‏دهند که از بین آن ها 13 نفر به عنوان نمونه پژوهش به شیوه هدفمند انتخاب شدند. ابزار گرد‏آوری داده‏ها پرسش نامه خود‏تعاملی محقق‏ساخته بود. به منظور سنجش و ارزیابی روایی پرسش نامه از ملاک روایی محتوایی استفاده شد. بدین صورت که پرسش نامه در ابتدا از سوی متخصصان حوزه زنان بررسی و پس از اصلاحات عوامل نهایی تدوین شد. نتایج پژوهش نشان داد که 10 عامل به عنوان موانع نهایی موثر بر عدم ارتقای مدیریتی زنان در نظام آموزش و پرورش به حساب می‏آیند. همچنین، تحلیل حاصل از داده ها به سطح‏بندی مدل به 8 سطح منجر شد. سطح هشتم مدل شامل هنجارهای مبتنی بر سنت‏گرایی اند. سطح هفتم شامل غلبه فرهنگ مردسالاری و نگرش کلیشه‏ای به مدیریت زنان است. تبعیض‏های جنسیتی نانوشته به عنوان سطح ششم مدل به حساب می‏آید. عامل‏های نپذیرفتن مدیریت زنان از سوی کارکنان و همچنین ناتوانی زنان در برخورد قهر‏آمیز و ریسک‏ناپذیری مشترکا به منزله سطح پنجم مدل به حساب می‏آیند. نداشتن خودباوری و اعتمادبه نفس زنان به منزله سطح چهارم مدل و تعارض شغلی با وظایف خانوادگی نیز به منزله سطح سوم مدل به دست آمد. همچنین، عامل‏های نپذیرفتن مسئولیت مدیریتی از سوی زنان به منزله سطح دوم و عدم شایسته‏گزینی به منزله سطح اول است.