اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روانی و تنظیم هیجان و سازگاری روان در افراد دارای لکنت زبان

لکنت یکی از بیماری های بحث برانگیز و یک اختلال گفتاری چندوجهی روانی حرکتی است که در جریان طبیعی گفتار فرد روی می دهد و همراه با تغییرات رفتاری، شناختی و نگرشی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روانی و تنظیم هیجان و سازگاری روان در افراد دارای لکنت بود. بدین منظور از میان مراجعه کننده به مراکز گفتاردرمانی 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. هر دو گروه قبل و بعد از شرکت در جلسات آموزشی و 6 ماه بعدازآن، ازنظر میزان پریشانی و گفتار نامناسب مورد آزمون قرار گرفتند. گروه آزمایش در 12 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند ولی گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. داده ها از طریق تحلیل کواریانس واریانس با استفاده از نرم افزار SPSS-22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برافزایش بهبود گفتار بیماران مبتلابه لکنت زبان موثر است؛ بنابراین می توان با استفاده از این شیوه در کاهش پریشانی و گفتار نادرست این بیماران کمک کرد و از گسترش پریشانی و گفتار نامتناسب و نامفهوم آن ها کاست.