اثر محافظتی سیلیمارین بر قابلیت حیات، قابلیت تحرک و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم های تیمار شده با آلومینیوم

این پژوهش با این هدف انجام شد تا مشخص نماید که آیا سیلیمارین قادر است اثرات مخرب آلومینیوم را بر روی قابلیت حیات، قابلیت تحرک و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم قوچ مهار کند. اسپرم های اپی دیدیمی قوچ فراهانی به پنج گروه 1- اسپرم های لحظه صفر، 2- اسپرم های لحظه 180 دقیقه (کنترل) ، 3- اسپرم های تیمار شده با آلومینیوم کلراید (0. 5 mM) به مدت180 دقیقه 4- اسپرم های تیمار توام آلومینیوم کلراید (0. 5 mM) + سیلیمارین (0. 5 μM) به مدت 180 دقیقه و 5- اسپرم های تیمار شده با سیلیمارین به مدت 180 دقیقه تقسیم شدند. برای بررسی قابلیت حیات و پتانسیل غشای میتوکندری به ترتیب از سنجش MTT [3 – (4, 5- dimethyl thiazol-2-yl) -2, 5-diphenyl tetrazolium bromide] و رنگ آمیزی رودامین 123 استفاده شد در حالی که قابلیت تحرک بر اساس دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی انجام گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. تیمار اسپرم ها با آلومینیوم کلراید 5/0 میلی مولار به مدت 180 دقیقه درصد قابلیت حیات، حرکت پیش رونده اسپرمها و پتانسیل طبیعی غشای میتوکندری را در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنی داری کاهش داد. همچنین این آلاینده به طور معنی‏داری موجب افزایش حرکات درجا و ساکن اسپرمها نسبت به گروه کنترل شد. در گروه سیلیمارین+آلومینیوم، سیلیمارین به‏طور معنی داری توانست اثرات سمی آلومینیوم کلراید را بر این پارامترهای اسپرمی (به استثنای حرکات درجا) در مقایسه با گروه آلومینیوم مهار کند. آلومینیوم کلراید اثر سمی بر قابلیت حیات، قابلیت تحرک و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم قوچ دارد و سیلیمارین توانست اثرات مخرب آلومینیوم کلراید را بر روی پارامترهای مذکور جبران نماید.