ارزیابی قابلیت ارتقاء سطح حفاظتی مناطق شکار ممنوع (مطالعه موردی: منطقه شکار ممنوع الوند همدان)

با توجه به روند پر شتاب تخریب منابع طبیعی و تهدید تنوع زیستی، یکی از چالش ها در زمینه حفاظت از منابع، بررسی وضعیت مناطق تحت حفاظت و لزوم ارتقای درجه حفاظتی این گونه مناطق است. پژوهش مذکوربا هدف زون بندی منطقه شکار ممنوع الوند به منظور دست یابی به الگوی بهینه حفاظت و توسعه صورت گرفت. استفاده از روش تجزیه و تحلیل سیستمی، منجر به تشکیل 1434 واحد یگان محیط زیستی گردید که در طی آن به ارزیابی توان اکولوژیکی در هر یگان با توجه به تناسب زون های شناسایی شده در منطقه پرداخته شد. درنهایت، با اولویت بندی و ساماندهی زون ها نقشه زون بندی به عنوان واحد های برنامه ریزی تهیه گردید. نتیجه مطالعه حاکی ازآن است که درمنطقه مورد مطالعه زون2 (33/62%) ، دارای الویت اول و به ترتیب زون 11 (20/22%) ، زون 6 (22/8%) ، زون 3-4 (01/7%) و زون 5 (20/0%) در الویت های بعدی قرار گرفتند. بحث و نتیجه گیری: منطقه الوند با توجه به درصد بالایی از زون حفاظت (33/62%) و نیز به دلیل وجود کریدور در بین دو منطقه حفاظت شده و گدار گونه های با ارزش قوچ و میش، از ارزش حفاظتی بالایی بر خوردار می باشد.