شناسایی رهیافت های برنامه ریزی شهری در مواجهه با فعالیت های صنعتی درون شهری و کاربست آن در تجارب کشورهای مختلف

فعالیت های صنعتی دارای اثرات مثبت و منفی بر سیستم شهری می باشند. این امر موجب گردیده که در سیستم برنامه ریزی شهری در کشورهای مختلف، سیاست های متفاوتی در مواجهه با این فعالیت ها در مقیاس شهر اعمال گردد. هدف این مقاله شناسایی انواع رهیافت های به کار گرفته شده در مواجهه سیستم برنامه ریزی شهری با فعالیت های صنعتی درون شهری و نیز شناخت چگونگی ارتباط میان دو قلمروی گسترده "برنامه ریزی شهری" و "برنامه ریزی فعالیت های صنعتی" در دست یابی به توسعه پایدار می باشد. روش تحقیق در این مقاله روش توصیفی تحلیلی بر مبنای مطالعات اسناد موجود در برنامه ریزی فعالیت های صنعتی درون شهری در کشورهای مختلف می باشد. بررسی تجارب کشورهای مختلف جهان در زمینه برنامه ریزی فعالیت های صنعتی درون شهری، نشان دهنده به کارگیری سیاست های متفاوتی در این زمینه است که عمده ترین آن شامل سیاست های پیشگیری از آلودگی، تولید پاک تر، برزن بندی صنعتی، احیای ساختمان های متروک صنعتی (بدون فعالیت) از طریق تبدیل کارکردی و در آخر، احیای محوطه های متروک صنعتی با اقداماتی مانند برزن بندی ویژه و به کارگیری سیاست های تشویقی حفظ و جذب فعالیت صنعتی در شهر، ایجاد کاربردهای مختلط برای تنوع و جذابیت محوطه و نیز خوشه سازی فعالیت های صنعتی و تاکید بر برنامه ریزی یکپارچه است. در این مقاله سه رهیافت اصلی به عنوان زمینه اتخاذ سیاست های مواجهه با فعالیت های صنعتی درون شهری شناسایی شده است: رهیافت تثبیت کننده فعالیت صنعتی در محل، رهیافت جابجا کننده فعالیت صنعتی از محل و رهیافت جذب کننده فعالیت صنعتی به محل.