بررسی تاثیر آموزش الکترونیک بر رفتار خودمراقبتی افراد مبتلا به دیابت نوع دو انجمن دیابت شهرستان بابل

دیابت از جمله بیماری های مزمن شایع و پرعارضه ای است که عوامل مختلفی در خودمراقبتی و کنترل آن نقش دارند. بررسی ها نشان می دهد که مراقبت های سنتی، که تاکنون انجام می شده، کافی نیست. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش الکترونیک بر رفتار خودمراقبتی افراد مبتلا به دیابت نوع دو عضو انجمن دیابت شهرستان بابل است. این پژوهش مطالعه ای مداخله ای از نوع شاهددار است که در مورد 180 نفر از افراد مبتلا به دیابت انجام شد. این بیماران به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه 90 نفری مورد و کنترل تقسیم شدند. فقط به گروه مورد به روش الکترونیک به مدت سه ماه آموزش داده شد. قبل و بعد از مداخله، داده های مربوط به خودمراقبتی به وسیله پرسش نامه استاندارد خودمراقبتی دیابت (SDSCA) جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری توصیفی (تعداد، درصد، میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (آزمون کای اسکوئر و t زوجی) تجزیه وتحلیل شد. بین میانگین نمرات خودمراقبتی، قبل و بعد از مداخله آموزشی تفاوت معنی داری وجود داشت (0/001>P). میانگین نمره خودمراقبتی سه ماه بعد از مداخله آموزشی در گروه مورد افزایش یافت؛ به ‍طوری که از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار بود (0/001>P). میانگین نمره خودمراقبتی در گروه کنترل سه ماه بعد از مداخله آموزشی کاهش یافت، به طوری که در جهت عکس از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار شد (0/001>P). آموزش الکترونیک بر خودمراقبتی افراد مبتلا به دیابت در کنترل بیماری تاثیر مثبت دارد، به طوری که میانگین نمره خودمراقبتی افراد بهبود می یابد.