کانی شناسی و تعیین شرایط ترمودینامیکی تشکیل اسکارن جوینان، جنوب کاشان

اسکارن جوینان در فاصله 115 کیلومتری شمال باختر اصفهان (40 کیلومتری جنوب کاشان و خاور قهرود) ، در پهنه ساختاری ایران مرکزی قرار دارد که در همبری توده نفوذی گرانیتوییدی قهرود (به سن میوسن میانی) با واحد شیل و ماسه سنگ با میان‎لایه های آهکی سازند شمشک به سن ژوراسیک گسترش یافته است. اسکارن سازی متشکل از دو زیرپهنه درون‎اسکارن و برون‎اسکارن است. در این اسکارن ها کانه‎زایی گسترده ای رخ نداده است. درون‎اسکارن گسترش محدود (از چند میلی متر تا چند سانتی متر) و اگزواسکارن بیشترین گسترش را دارد (از یک متر تا بیش از ده متر). اندواسکارن با تشکیل کانی های گارنت، پیروکسن، پلاژیوکلاز، اپیدوت و اسفن در زمینه توده نفوذی در مجاورت بخش کربناته نمود دارد. در مجاورت بلافصل آن، اگزواسکارن با تشکیل کانی های گارنت، پیروکسن، وزوویانیت، اپیدوت، فلوگوپیت، کلریت، کوارتز و کلسیت در بخش کربنات آغاز می شود. بررسی های کانی شناسی و روابط بافتی کانی ها بیانگر پیشرفت دگرگونی تا رخساره پیروکسن هورنفلس در سنگ های اسکارنی این منطقه است.