ارزیابی تنوع گیاهان و بی مهرگان خاک زی در مرحله های تحولی توده طبیعی راش، جنگل هفت خال در شرق مازندران

این تحقیق با هدف بررسی مشخصه های زادآوری طبیعی، تنوع گیاهان و بی مهرگان خاک زی در مرحله های تحولی توده های راش شامل مراحل اولیه، اوج و پوسیدگی انجام گرفت. در این بررسی در جنگل های دست نخورده هفت خال مازندران سه قطعه یک هکتاری از هر مرحله تحولی و در هر قطعه نمونه،10ریز قطعه نمونه 100 متر مربعی به صورت منظم تصادفی انتخاب شد. اندازه گیری مشخصه های زادآوری طبیعی، تنوع گیاهان و بی مهرگان خاک زی در ریز قطعه نمونه ها انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بیشترین تراکم زادآوری طبیعی در مرحله تحولی اوج بود (5/7 اصله در 100 متر مربع) ، ولی در دو مرحله اولیه (8/2 اصله در 100 متر مربع) و پوسیدگی (9/2 اصله در 100 متر مربع) اختلاف معنی دار نبود. براساس شاخص تنوع شانون- وینر، بیشترین تنوع گیاهی در مرحله تحولی اوج (375/2) و کمترین تنوع در مرحله تحولی پوسیدگی (929/1) وجود داشت. البته مقدار این شاخص در مرحله اولیه (106/2) با دیگر مرحله های تحولی اختلاف معنی داری نداشت. همچنین از نظر تنوع بی مهرگان خاک زی، شاخص های شانون- وینر و سیمپسون در بین مرحله های تحولی اختلاف معنی داری وجود نداشت. تغییر تنوع بی مهرگان خاک زی شانون- وینر نیز به ترتیب نزولی شامل مرحله های تحولی اوج، اولیه و پوسیدگی بود. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که فراوانی زادآوری طبیعی، تنوع پوشش گیاهی و تنوع بی مهرگان خاک زی در مرحله تحولی "اوج"، شرایط مناسب تری از مراحل تحولی "اولیه" و "پوسیدگی" داشت.