ارزیابی فنی قطر آبروهای موجود در جاده های جنگلی (مطالعه موردی: سری دهگا حوضه 35 تنکابن)

رواناب تولیدشده بر اثر بارندگی در مناطق جنگلی و جریان آن روی جاده ها می تواند عامل تخریب جاده ها و اختلال در عبور از آن و مدیریت جنگل شود. تحقیق حاضر با هدف به حداقل رساندن خسارات رواناب به جاده در اثر سیلاب، با تعیین قطر بهینه آبروها انجام گرفت. بدین منظور مطالعه ای در مسیر جاده توسکا کلام – لیره سر از حوضه 35 تنکابن در 23 زیرحوضه جنگلی انجام گرفت. با استفاده از روش شماره منحنی، حداکثر دبی رواناب برای دوره های بازگشت مختلف هر یک از زیرحوضه ها، برحسب متر مکعب بر ثانیه محاسبه شد. سپس با استفاده از نموگراف تعیین قطر لوله های سیمانی، قطر بهینه آبروهای زیرحوضه ها به دست آمد. نتایج نشان داد که در زیرحوضه B3 حداکثر دبی رواناب برای دوره های بازگشت 5، 10، 25، 50 و 100 ساله به ترتیب 37/3، 48/4، 04/6، 29/7 و 63/8 متر مکعب بر ثانیه است که قطر آبروی موجود آن، برای عبور حداکثر دبی رواناب بیشتر از دوره بازگشت 5 ساله مناسب نیست و در زیرحوضه B23 حداکثر دبی رواناب برای دوره های بازگشت 5، 10، 25، 50 و 100 ساله به ترتیب 24/2، 98/02،2/4، 86/4 و 75/5 متر مکعب بر ثانیه است که قطر آبروی موجود آن، برای عبور حداکثر دبی رواناب برای دوره بازگشت های مختلف بیش از مقدار بهینه است؛ در زیرحوضه B9 حداکثر دبی رواناب برای دوره های بازگشت 5، 10، 25، 50 و 100 ساله به ترتیب 8/2، 73/3، 02/5، 06/6 و 17/7 متر مکعب بر ثانیه است که قطر آبروی موجود آن، برای عبور حداکثر دبی رواناب برای دوره های بازگشت مختلف دارای مقدار بهینه است.