اثر محلول پاشی آهن و منگنز بر عملکرد و اجزای عملکرد ماش سبز در شرایط تنش کم آبی

تنش کم آبی از جمله عواملی است که مقدار جذب عناصر غذایی را به شدت کاهش می دهد. برای بررسی اثر محلول پاشی آهن و منگنز بر عملکرد و اجزای عملکرد ماش سبز (Vigna radiata L.) رقم پرتو در شرایط تنش کم آبی آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کرت های اصلی شامل اعمال تنش به صورت قطع آبیاری در سه سطح ]بدون قطع آبیاری (شاهد) ، یک نوبت قطع آبیاری در مرحله رویشی و یک نوبت قطع آبیاری در مرحله زایشی [و کرت های فرعی با هشت سطح محلول پاشی] شاهد (بدون محلول پاشی) ، محلول پاشی آب خالص، محلول پاشی سولفات آهن یک درصد، محلول پاشی سولفات آهن یک و نیم درصد، محلول پاشی سولفات منگنز نیم درصد، محلول پاشی سولفات منگنز یک درصد، محلول پاشی توام سولفات آهن یک درصد + سولفات منگنز نیم درصد و محلول پاشی توام سولفات آهن یک و نیم درصد + سولفات منگنز یک درصد[ طی مراحل قطع آبیاری در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اعمال تیمار تنش کم آبی در دو مرحله رویشی و زایشی اثر معناداری بر عملکرد و کلیه اجزای عملکرد دانه این رقم از ماش سبز داشته و بیشترین تاثیر تنش آبی در مرحله زایشی بود. محلول پاشی توام آهن و منگنز به طور معناداری عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ و غلظت آهن و منگنز دانه را افزایش داد. هرچند که تنش کم آبی باعث کاهش صفات مورد مطالعه شد اما محلول پاشی آهن و منگنز با ایجاد تحمل در گیاه باعث شد که گیاه دیرتر با شرایط تنش کم آبی مواجه شده و عملکرد بهتری داشته باشد.