بررسی فراوانی کمبود ویتامین D در کودکان زیر پانزده سال پذیرش شده در بیمارستان 523 ارومیه

کمبود ویتامین D در جوامع مختلف شیوع دارد. این ویتامین در هومئوستاز کلسیم و فسفر، رشد و مینرالیزه شدن استخوانها، پیشگیری از پیدایش بیماری های اندوکرین، آلرژیک و خودایمن و… نقش دارد، لذا شناسایی کمبود آن در جامعه بویژه در کودکان که در سن رشد قرار دارند از اهمیت بسیاری برخوردار است. لذا هدف این مطالعه ارزیابی وضعیت ویتامین D3 در کودکان زیر پانزده سال پذیرش شده در بیمارستان 523 ارتش ارومیه می باشد. از بیماران پذیرش شده در آزمایشگاه بیمارستان 523 ارومیه از اول فروردین تا پایان اسفند سال 96 تعداد 235 نفر کودک زیر 15 سال در این مطالعه وارد شدند. نتایج آزمایش خون شامل مقادیر ویتامین D، کلسیم (Ca) ، فسفر (P) و آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP) جمع آوری و نقش مولفه های جنسیت، سن و فصل نمونه گیری بر روی آنها بررسی و تحلیل شدند. از نظر سطح ویتامین D خون، تعداد 75 نفر (9/31%) دچار کمبود شدید و 54 نفر (23%) دچار کمبود خفیف بودند و تعداد 106 نفر (1/45%) در وضعیت نرمال قرار داشتند. میزان فسفر خون در سه گروه فوق اختلاف معنی داری نداشت اما عیار کلسیم خون در گروه نرمال بطور معنی داری بالاتر از دو گروه دیگر بود. میزان آنزیم آلکالین فسفاتاز در گروه دچار کمبود شدید ویتامین D به میزان قابل توجهی بالاتر از دو گروه دیگر بود و این اختلاف کاملا معنی دار بود. به لحاظ جنسی، اختلاف معنی داری بین بیماران پسر و دختر از نظر میزان ویتامین D وجود نداشت. میزان ویتامین D در گروه سنی نوپا (5-0 سال) از گروه سنی کودک (10-5) و نوجوان (15-11) بیشتر بود و نسبت به گروه نوجوان اختلاف معنی داری داشت. به لحاظ اختلاف فصلی بیشترین میزان ویتامین D در فصل پاییز و کمترین میزان آن در فصل بهار مشاهده شد و این اختلاف کاملا معنی دار بود. نتایج این پژوهش نشان دهنده شیوع بالای کمبود خفیف تا شدید ویتامین D در کودکان زیر 15 سال مورد مطالعه است. کاهش میزان کلسیم خون و افزایش میزان آنزیم ALP نیز نشانگر قابلیت این کمبودها در تاثیرگذاری بر وضعیت متابولیک و سلامت افراد می باشد. میزان تغییرات فصلی ویتامین D در جمعیت مورد مطالعه موید آن است که میزان دریافت نور آفتاب تاثیر قابل ملاحظه ای بر عیار این ویتامین در خون دارد لذا تغییر الگوی زندگی در جهت دریافت بیشتر نور خورشید، در کنار بهبود رژیم غذایی می تواند با پیشگیری از بروز کمبودهای تغذیه ای نقش به سزایی در ارتقای سلامت جامعه داشته باشد.