ایمان گرایی اشعری، اخباری و مکتب تفکیک در بوته نقد

ایمان گرایی در اسلام و مسیحیت با تبیینهای نزدیک به همی مطرح شده است. عنصر مشترک ایمان گرایان مخالفت با ابتنای ایمان بر تاملات فلسفی است. در نقد و بررسی ایمان گرایی پژوهشهای فراوانی انجام یافته است٬ اما آن چه جای خالیش احساس میشود٬ نقد و بررسی ایمان گرایی از زاوایه ضرورت آزادی اندیشه است. این تحقیق بر آن است تا ایمان گرایی را از این زاویه مورد نقد و ارزیابی قرار دهد. تحقیق حاضر با روش تحلیل مفهومی٬ ارائه تعریفی روشن از مفهوم «آزادی اندیشه» را بدون توجه به عناصری چون «تعریف آزادی» ٬ «باخودبیگانگی» ٬ «دگماتیسم» و… غیرممکن دانسته و از این زوایه ایمان مبتنی بر الهام و اشراق را در مکاتبی چون: اشعری٬ اخباری گری و مکتب تفکیک مورد ارزیابی قرار داده است. بسترسازی آزادی اندیشه برای سنجش نقادانه ایمان و لزوم گرفتاری در دام خوش بینی و تلبیس ابلیس با عدم عنایت به آزادی اندیشه از نتایج مهم تحقیق حاضر است.